Κορυφαία στιγμιότυπα του πιο σημαντικού κινηματογραφικού φεστιβάλ της χώρας, το οποίο κλείνει φέτος έξι δεκαετίες παρουσίας, ξεδιπλώνονται μέσα από ένα πλούσιο και σπάνιο φωτογραφικό αφιέρωμα το οποίο πλαισιώνει αναμνήσεις, γνώμες και στιγμές των ανθρώπων που έζησαν από κοντά το φεστιβάλ από τα πρώτα βήματά του μέχρι σήμερα.
Ο Μισέλ Δημόπουλος, ο άνθρωπος που συνδύασε την κρίσιμη αλλαγή σελίδας –διεθνοποίηση– στην ιστορία του φεστιβάλ κινηματογράφου με τη μορφή που το γνωρίζουμε σήμερα, αναφέρεται στην κομβική περίοδο 1991-2004.
Ο Αλέξης Δερμεντζόγλου επισημαίνει πως τα 60 χρόνια του φεστιβάλ δεν μπορούν να αποτελούν παρά μόνον θραύσματα εικόνων, αναμνήσεων, χαμένων ονείρων, ουτοπιών και αναθεωρήσεων, με τους μύθους να ξεθωριάζουν επικίνδυνα και τη νοσταλγία να λειτουργεί ως ένα κρυφό σαράκι που σιγοτρώει τα πάντα.
Ο Χρήστος Μήτσης θυμάται το 1980 που ανέβηκε για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη ως φοιτητής οδοντιατρικής αλλά στην πορεία λοξοδρόμησε και ως επαγγελματίας κριτικός κινηματογράφου έζησε ακραίες καταστάσεις στη διάρκεια κάποιου Φεστιβάλ!
Η σχέση του Νίνου Φενέκ Μικελίδη με το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ξεκινά από το 1963 αλλά από τελείως διαφορετική – αν όχι αντίθετη– σκοπιά από ότι τον έχουμε γνωρίσει και συνηθίσει όλα αυτά τα χρόνια.
Το κινηματογραφικό φεστιβάλ έζησε τις μεγαλύτερες στιγμές του μέσα στην αίθουσα του Ολύμπιον της Θεσσαλονίκης. Ο Νότης Φόρσος γράφει για τα πάνω από 25 χρόνια που πέρασε εκεί.
Ο συγγραφέας Γιώργος Κοροπούλης γράφει για το θρυλικό φιλμ «Δοξόμπους» του Φώτου Λαμπρινού, καθώς καμιά άλλη ελληνική ταινία δεν δίχασε τόσο όσο αυτή το 1987.
Ο Δημήτρης Κερκινός, υπεύθυνος του προγράμματος «Ματιές στα Βαλκάνια», περιγράφει πώς από τις σπουδές στην Αβάνα βρέθηκε να δουλεύει εντελώς απρόσμενα στο κινηματογραφικό φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης!
Ο Δημοσθένης Ξιφιλίνος γράφει για τη μεγάλη κινηματογραφική γιορτή που ξεκίνησε ένα από ένα συμπλήρωμα στο Φεστιβάλ Τραγουδιού.
Ο Β Εξώστης και το Αντιφεστιβάλ του 1977 έχουν γράψει τη δική τους ταραχώδη ιστορία. Ο Στράτος Κερσανίδης ήταν από εκείνους που έζησαν τα γεγονότα από πρώτο χέρι.
Ο Βασίλης Κεχαγιάς γράφει για το ποιος διεθνούς φήμης ηθοποιός είχε την ιδέα για τη δημιουργία ενός ελληνικού κινηματογραφικού φεστιβάλ με διεθνές προφίλ και ξεδιπλώνει τις περιπέτειες που ακολούθησαν ύστερα από εκείνο το πρώτο ευχητήριο τσούγκρισμα.
Φεστιβάλ σημαίνει και σταρ. Αν υπάρχει κάποιος που έχει προσωπική γνώμη με βαρύτητα σε αυτό τον τομέα τα τελευταία 25-30 χρόνια, αυτή είναι η Παυλίνα Βοσινάκη, υπεύθυνη γραμματείας της διεθνούς κριτικής επιτροπής.
Όλα τα θέματα σε ένα συλλεκτικό τεύχος για κινηματογραφόφιλους και μη.
