Οι μεθοδεύσεις και το πόρισμα της προανακριτικής της ΝΔ με την παραγγελία διενέργειας έρευνας για τον Κώστα Βαξεβάνη με βάση αποκαλυπτικά δημοσιεύματα ανοίγουν ουσιαστικά το παράθυρο για να επέλθουν ως αποτέλεσμα η φίμωση και η εξόντωση δικαστικών λειτουργών και δημοσιογράφων.
Δημιουργεί ένα επικίνδυνο προηγούμενο, αφού ουσιαστικά επικρέμεται ως απειλή για κάθε ρεπόρτερ που θέλει να κάνει έρευνα και προβάλλει την άσκηση της δημοσιογραφίας ως πεδίο εκδικητικής βεντέτας. Το πόρισμα της πλειοψηφίας αρνείται τη διάσωση του ρόλου του δημοσιογράφου ως «σκύλου της δημοκρατίας», όπως τον ορίζει τον Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, δίνοντας στο ερευνητικό ρεπορτάζ ύψιστη αξία σε μια κοινωνία ώστε οι πολίτες της να κοιμούνται ήσυχοι για τους δημοκρατικούς της θεσμούς. Πολιτικοί, έμπειροι ποινικολόγοι, Ελληνες και ξένοι δημοσιογράφοι μιλούν στο Documento για τις μεθοδεύσεις της κυβέρνησης που καταφέρουν βαρύτατο πλήγμα στη δημοσιογραφία και δηλώνουν την αλληλεγγύη τους στον Κώστα Βαξεβάνη και στην εφημερίδα.
Αλέξης Τσίπρας
Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης
«Η πρωτοφανής παρέμβαση της κυβέρνησης στη Δικαιοσύνη προκειμένου να διωχθούν όσοι δικαστές έκαναν το λάθος να ελέγξουν το σκάνδαλο Novartis ξεπερνάει κάθε όριο για μια ευνομούμενη ευρωπαϊκή χώρα. Δεν έχει ξαναγίνει ποτέ και σε καμία ευρωπαϊκή χώρα να προαναγγέλλουν δίωξη δικαστών οι ελεγχόμενοι από αυτούς πολιτικοί και αυτή εντέλει να πραγματοποιείται προκειμένου οι ελεγχόμενοι να σταματήσουν να διώκονται. Ισως μόνο με όσα κατά καιρούς έχουν συμβεί σε χώρες της Λατινικής Αμερικής να μοιάζει αυτό που ζούμε. Ελέγχουν σχεδόν ολοκληρωτικά και με δημόσιο χρήμα τα ΜΜΕ, κατασκευάζουν σκάνδαλα και διώξεις για τους πολιτικούς τους αντιπάλους και εσχάτως ενορχηστρώνουν και τη δίωξη των διωκτών τους.
Η δε απόπειρα εμπλοκής του δημοσιογράφου Κώστα Βαξεβάνη στο σκάνδαλο της Novartis με το πρωτοφανές επιχείρημα ότι αποκάλυψε σοβαρές πλευρές του αποτελεί ωμή παρέμβαση στην ίδια τη δημοσιογραφία, ιδιαίτερα την ερευνητική. Και δεν είναι ένα ζήτημα πολιτικής ή προσωπικής βεντέτας, όπως θέλουν κάποιοι να το παρουσιάσουν, αλλά ζήτημα δημοκρατίας. Ο Βαξεβάνης ασκεί κριτική στον κ. Μητσοτάκη; Στην πυρά ο Βαξεβάνης. Οπως και όποιος άλλος τολμά να πράξει το ίδιο. Εκδιώκεται από ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς, κόβεται η διαφήμιση στα Μέσα όπου εργάζεται. Τι σχέση έχουν όλα αυτά με μια ευρωπαϊκή δημοκρατία; Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τον πλουραλισμό και το αναφαίρετο δικαίωμα σε μια δημοκρατία της δημοσιογραφικής κριτικής στην εκάστοτε εξουσία;
Η λίστα Πέτσα, το διαφημιστικό εμπάργκο σε «ανεπιθύμητα» για την κυβέρνηση ΜΜΕ, η συκοφαντική εκστρατεία εναντίον εκδοτών και δημοσιογράφων και εντέλει οι διώξεις και η απειλή διώξεων δεν εκθέτουν μόνο την κυβέρνηση Μητσοτάκη αλλά και τη χώρα διεθνώς. Δημοσιογραφία με φίμωτρο σημαίνει ανάπηρη δημοκρατία. Αυτό όμως επιχειρεί να επιβάλει η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Αυτό επιχειρεί να επιβάλει ο ίδιος προσωπικά. Και αυτό δεν πρέπει να το επιτρέψουμε. Είναι ζήτημα δημοκρατίας να μην το επιτρέψουμε».
Παύλος Πολάκης
Αναπληρωτής τομεάρχης εσωτερικών ΣΥΡΙΖΑ
Οι 400 σελίδες του πορίσματος που δημοσίευσε η πλειοψηφία της προανακριτικής για τον Παπαγγελόπουλο παρά τον όγκο του δεν μπορούν να κρύψουν την παρωδία που σχεδίασε και εκτέλεσε ωμά όλο αυτό τον καιρό η ΝΔ. Από τις σελίδες του αναδίδεται όλη η παρακρατική οσμή που άφηνε να διαρρεύσει εδώ και μήνες η ακροδεξιά πτέρυγα της ΝΔ με τις ευλογίες του πρωθυπουργού ως αντάλλαγμα της συμβολής της στη νίκη των εκλογών του 2019. Με αφορμή το πόρισμα της προανακριτικής στοχοποιούνται και επίσημα πλέον με βάναυσο και εκδικητικό τρόπο πολιτικοί αντίπαλοι που αναμετρήθηκαν στο παρελθόν με τη διαφθορά και τις παραφυάδες της στο κυβερνητικό κόμμα, δημοσιογράφοι και ενημερωτικά μέσα που πρωταγωνίστησαν στην αποκάλυψη ενός από τα πιο σάπια συστήματα εξουσίας της μεταπολίτευσης. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Τις αμαρτωλές offshore, τις μίζες σε όλα τα επίπεδα αποφάσεων, τα σκάνδαλα με αφορμή την πανδημία του κορονοϊού, το ελεεινό τάισμα των ΜΜΕ για να «κελαηδούν σωστά», τα σκάνδαλα παιδεραστίας και όλα τα υπόλοιπα που ούτε… ένα έντυπο ή ηλεκτρονικό μονόστηλο δεν βρέθηκε στα συστημικά Μέσα για να μπουν. Είμαστε εδώ για όλα. Δεν θα κρυφτούμε, όπως δεν κρυφτήκαμε ποτέ απέναντι στη σήψη και τη δειλία της Δεξιάς. Η Ιστορία θα γράψει ότι οι παρακρατικές πρακτικές των «αρίστων» θα καταρρεύσουν –ως συνήθως– και όταν ο κόσμος αναζητήσει λύσεις και ουσιαστική αλλαγή στη ζωή και την καθημερινότητά του εμείς θα είμαστε παρόντες εκεί και πιο… έτοιμοι από ποτέ για να αναλάβουμε.
Νίκος Παππάς
Τομεάρχης οικονομίας της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ και βουλευτής Νότιου Τομέα Β΄ Αθηνών
Ο κ. Μητσοτάκης θεωρεί ότι μπορεί να διώκει όποιον δεν φιμώνεται. Οτι μπορεί να πλήττει όποιον ελέγχει τα έργα και τις ημέρες του. Οτι με τρόπο εκδικητικό και ανυπόστατα επιχειρήματα δύναται να θέτει στο στόχαστρο πολιτικούς αντιπάλους, εισαγγελείς και δημοσιογράφους. Για να τους τιμωρήσει που σκάλισαν δυσώδεις υποθέσεις. Για να στείλει μήνυμα πειθαρχίας στους επόμενους. Είναι γελασμένος αν θεωρεί ότι θα τα καταφέρει. Η δημοκρατία δεν υπονομεύεται. Θεσμοί, κοινωνία, φορείς και κόμματα δεν θα υποκύψουν στις μεθόδους του.
Χρήστος Σπίρτζης
Τομεάρχης εσωτερικών ΣΥΡΙΖΑ
Στοχοποίηση και προειλημμένες αποφάσεις μιας κυβέρνησης που δεν σέβεται τη δημοκρατία. Μιας κυβέρνησης που οικοδομεί κάθε μέρα το κομματικό κράτος της Δεξιάς παντού με επιλεκτικές λίστες πριμοδότησης ΜΜΕ, με χιλιάδες μετακλητούς, με απαγορεύσεις συναθροίσεων και διαδηλώσεων, με πανδημία απευθείας αναθέσεων, με στοχοποίηση, με υπεροψία και αλαζονεία. Μακριά από τα προβλήματα της κοινωνίας, μακριά από τις λύσεις των προβλημάτων, πολύ μακριά από την πραγματικότητα και από όσα προεκλογικά εξήγγειλαν. Μια δεξιά κυβέρνηση από τα παλιά, για να μην ξεχνάμε…
Ολγα Γεροβασίλη
Γραμματέας κοινοβουλευτικής ομάδας ΣΥΡΙΖΑ
Η ΝΔ του κ. Μητσοτάκη για μια ακόμη φορά έκανε σαφή τη σχέση της με τη δημοκρατία. Με αφορμή το πόρισμα μάθαμε ότι όποιο μέσο ενημέρωσης τολμήσει να αποκαλύψει στοιχεία «γαλάζιας» κακοδιαχείρισης θα διαπομπεύεται και όποιος δημοσιογράφος ερευνήσει υπόθεση σκανδάλου που αφορά «γαλάζια» στελέχη θα καταστρέφεται ηθικά, κοινωνικά και οικονομικά. Για αυτούς διώξεις και για άλλους μέχρι και μέρισμα δημόσιου χρήματος από τις λίστες Μητσοτάκη – Πέτσα. Η κοινωνία καταλαβαίνει καλά ότι όποιος στρέφεται κατά των σχεδίων του κ. Μητσοτάκη αντιμετωπίζεται με βία, αυταρχισμό και παρακράτος. Και λαμβάνει και αυτή τα μέτρα της.
Λευτέρης Κρέτσος
Πρώην υφυπουργός Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης
Οι λειτουργοί της ερευνητικής δημοσιογραφίας βρίσκονται υπό διωγμό με αποκλειστική ευθύνη της κυβέρνησης Μητσοτάκη, η οποία επιδιώκει όχι μόνο τη συγκάλυψη σκανδάλων και το κουκούλωμα υποθέσεων διαφθοράς αλλά και τον αποπροσανατολισμό των πολιτών από τα πραγματικά προβλήματα.
Ολυμπία Τελιγιορίδου
Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ, πρώην υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων
Η ΝΔ αποφάσισε ότι για το σκάνδαλο Novartis φταίνε αυτοί που το αποκάλυψαν. Με μια απαράδεκτη απόφαση της προανακριτικής επιτροπής φταίνε ο Παπαγγελόπουλος, ο
Βαξεβάνης και όσοι δεν δέχτηκαν να κουκουλώσουν το σκάνδαλο που ζημίωσε το ελληνικό δημόσιο. Η ΝΔ θέλει να καλύψει τους ενόχους και να εκφοβίσει όποιον τολμά να αποκαλύψει ένα σκάνδαλο που στην ούγια γράφει ΝΔ. Αργά ή γρήγορα όμως η κόπρος του Αυγείου θα καθαρίσει.
Στέλιος Κούλογλου
Ευρωβουλευτής ΣΥΡΙΖΑ, δημοσιογράφος
Η κυβέρνηση της ΝΔ εφαρμόζει απέναντι στα ΜΜΕ την πολιτική «μαστίγιο και καρότο». Ανταμείβει όσους τη θωπεύουν, όπως έγινε με τα 20 εκατ. του «Μένουμε σπίτι» – στην πραγματικότητα «Μένουμε ήσυχοι» και δεν υποβάλλουμε ερωτήσεις. Το μαστίγιο το κρατάει γι’ αυτούς που εξακολουθούν να τιμούν το δημοσιογραφικό επάγγελμα, να κάνουν έρευνα αλλά και κριτική. Η απόπειρα ενοχοποίησης δημοσιογράφων επειδή ερευνούσαν το σκάνδαλο Novartis συνιστά κλιμάκωση αυτής της τακτικής. Πρόκειται για πρωτοφανή εξέλιξη σε ευρωπαϊκό επίπεδο που θα ζήλευε ακόμη και ο ακροδεξιός πρωθυπουργός της Ουγγαρίας.
Κώστας Αρβανίτης
Ευρωβουλευτής ΣΥΡΙΖΑ, δημοσιογράφος
Τα στοιχεία του πορίσματος της πλειοψηφίας που δόθηκαν στη δημοσιότητα δεν αποτελούν ένα ακόμη επεισόδιο ενός «καβγά» διαρκείας της ακραίας Δεξιάς και των συμμάχων της με κάποιους ενοχλητικούς δημοσιογράφους. Συνιστούν ευθεία απειλή στην ενημέρωση και ειδικότερα σε μια από τις πιο χρήσιμες αλλά και κοπιώδεις λειτουργίες της, την ερευνητική δημοσιογραφία. Η ερευνητική δημοσιογραφία όμως δεν είναι μια πολυτέλεια, ένα επιπλέον «αξεσουάρ» που μπορούμε και να ζήσουμε χωρίς αυτό. Είναι μια καθημερινή και σκληρή μάχη για αποκαλύψεις που πολιτικές εξουσίες και ποικιλώνυμα συμφέροντα δεν θέλουν να δουν το φως της δημοσιότητας. Είναι μια μάχη για την ουσία της ενημέρωσης, για την ίδια την ουσία της δημοκρατίας.
Μαρία Κομνηνάκα
Βουλευτής Λέσβου του ΚΚΕ, αναπληρωματικό μέλος της επιτροπής προανακριτικής εξέτασης
Η στοχοποίηση και ποινικοποίηση της δημοσιογραφικής έρευνας είναι για το ΚΚΕ μια απαράδεκτη και επικίνδυνη τακτική που πλήττει το δικαίωμα του λαού στην ενημέρωση και στρέφεται εναντίον των ίδιων των δημοσιογράφων. Αυτό το είδαμε και με αφορμή το σκάνδαλο Novartis, όπου σημαντικά στοιχεία που προέκυψαν –ως συνέπεια και της δημοσιογραφικής έρευνας–, έγινε προσπάθεια να αποσιωπηθούν και κυρίως επιχειρήθηκε να συγκαλυφθεί η ουσία του σκανδάλου που είναι η εμπορευματοποίηση στον χώρο του φαρμάκου που υπηρέτησαν όλες οι κυβερνήσεις. Βασικοί εχθροί της δημοσιογραφικής έρευνας είναι τόσο οι πολύμορφες πιέσεις από την εκάστοτε πολιτική εξουσία όσο και η επιλογή των ίδιων των ιδιοκτητών μεγάλων Μέσων να διαπλέκονται με κυβερνητικά κόμματα ή επιμέρους επιχειρηματικά συμφέροντα.
Κλέων Γρηγοριάδης
Βουλευτής, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΜέΡΑ25
Είναι εξόχως ανησυχητικό για τη δημοκρατία και την ελευθερία μας σε πόρισμα προανακριτικής επιτροπής της Βουλής να γίνεται ευθεία επίθεση σε συγκεκριμένη εφημερίδα και δημοσιογράφο. Δουλειά των προανακριτικών επιτροπών της Βουλής είναι να διερευνά πιθανόν παράνομες πράξεις, αποκλειστικά και μόνο πολιτικών προσώπων. Κατά τη γνώμη του ΜέΡΑ25 ούτε αυτό δεν είναι σωστό να το πράττει, καθώς οι βουλευτές δεν είναι ούτε δικαστές ούτε ένορκοι. Στην περίπτωση όμως που προανακριτική επιτροπή της Βουλής επιτίθεται σε πολίτες και μάλιστα δημοσιογράφους, δεν έχουμε δικαίωμα ούτε ως πολίτες ούτε ως βουλευτές να μένουμε με σταυρωμένα τα χέρια. Θα μας βρουν απέναντί τους.
Κρίτων Αρσένης
Βουλευτής ΜέΡΑ25 Δυτικής Αθήνας
Πολιτική – δημοσιογραφία – ενημέρωση πολιτών: μια αδιάλειπτη σχέση, η ανεμπόδιστη ροή της οποίας αποτελεί εχέγγυο δημοκρατικής λειτουργίας της κοινωνίας. Οταν η ροή αυτής της σχέσης παρεμποδίζεται, συνεπάγεται εκπεσμός των θεσμών που διασφαλίζουν τη δημοκρατία. Επιτομή σε αυτήν τη σχέση αποτελεί η ερευνητική δημοσιογραφία. Εκπληρώνει με τον καλύτερο τρόπο τη διακηρυχθείσα πρόθεση να ενημερωθούν οι πολίτες για ό,τι πραγματικά συμβαίνει, αλλά δεν αναγνωρίζεται με την πρώτη ματιά. Κι έτσι οι ενημερωμένοι πολίτες υπηρετούν τον πρωταρχικό τους ρόλο: ως σκεπτόμενοι γίνονται θαρρετοί και μπορούν να συμμετέχουν συνειδητά και αποτελεσματικά στη δημοκρατική ζωή. Η εξίσωση είναι πολύ απλή: όταν η αλυσίδα της δημοκρατικής ροής της δημοσιογραφίας είναι ανεμπόδιστη, οι πολίτες εμπλέκονται δημιουργικά στα κοινά, το επίπεδο του δημόσιου λόγου ανεβαίνει και η πολιτική ζωή προχωρά προς όφελος όλων… Θέλουμε αυτό ή μήπως θέλουμε το σκοτάδι της απολεσθείσας τιμής της πολιτικής;
Ευάγγελος Αντώναρος
Πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος
Αυτές τις μέρες διάβασα ένα καταπληκτικό βιβλίο του δημοσιογράφου Γιώργου Πράτανου με τίτλο «Ο ανεπιθύμητος νεκρός». Πραγματεύεται τη διαδρομή της σορού του Νίκου Καζαντζάκη από το Φράιμπουργκ της Γερμανίας, όπου άφησε τη τελευταία του πνοή, μέχρι το Μαρτινέγκο του Ηρακλείου όπου έγινε η ταφή του. Μέσα από διηγήσεις όμως της χήρας του Καζαντζάκη Ελένης και του νεαρού τότε δημοσιογράφου Φρέντυ Γερμανού ξετυλίγεται όλη η προσπάθεια που έκαναν το τότε κατεστημένο της Αθήνας, η εκκλησία και μερίδα του Τύπου να φράξουν τον δρόμο του Καζαντζάκη προς την αναγνώριση, σπιλώνοντας το έργο του, το όνομά του, τις
πολιτικές πεποιθήσεις του. Δεν του επέτρεψαν να εκλεγεί στην Ακαδημία Αθηνών. Εννέα φορές τού έφραξαν τον δρόμο προς το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Αλλά τίποτε δεν μπόρεσε να εμποδίσει τον ασκητικό Κρητικό να αναδειχτεί διεθνώς ως ο πιο αναγνωρίσιμος Ελληνας συγγραφέας διαχρονικά. Απόλαυσα το βιβλίο. Αλλά με λύπησε κιόλας. Γιατί μου θύμισε ότι ως λαός 63 χρόνια από τον θάνατο του Καζαντζάκη δεν έχουμε μάθε τίποτε. Παραμένουμε εγκλωβισμένοι στα μικρά τα δικά μας. Αφήνουμε τα μικρά πάθη να μας κυριεύουν. Προσπαθούμε –όπως γίνεται σήμερα– να διαστρέφουμε την πραγματικότητα όταν δεν μας βολεύει. Στήνουμε τους αντιπάλους μας στον τοίχο για να τους πυροβολήσουμε. Οι κατηγορούμενοι γίνονται κατήγοροι. Για πολλούς η ελευθεροτυπία και η ανεξάρτητη Δικαιοσύνη πρέπει να υπάρχουν μόνο όσο δεν προσπαθούν να αποκαλύψουν τα δικά τους ανομήματα. Διαφορετικά οι αυτοδιορισμένοι πολιτικοί εισαγγελείς στέλνουν εκδότες, δημοσιογράφους και δικαστικούς λειτουργούς στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Ανήκουστα πράγματα. Οσα πρωτοφανή συμβαίνουν αυτές τις μέρες μάς γυρνούν πολλές, μα πολλές δεκαετίες πίσω. Μας απομακρύνουν από τις ευρωπαϊκές αξίες που προσπάθησε να μας εμφυσήσει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής που ως πρωθυπουργός το 1957 αποφάσισε παρά τις πιέσεις να γίνει η κηδεία του Καζαντζάκη δημοσία δαπάνη. Γι’ αυτό όσοι πολίτες έχουμε δημοκρατικό φρόνημα, ανεξάρτητα πού ανήκουμε πολιτικά, έχουμε υποχρέωση να μην επιτρέψουμε να επικρατήσουν οι σημερινοί Σπύροι Μελάδες. Και για να αντιγράψω τον Καζαντζάκη: «Δεν ελπίζω τίποτε, δεν φοβούμαι τίποτε, είμαι λεύτερος». Ετσι απαντάμε σε όσους προσπαθούν με διαφόρους τρόπους να μας κλείσουν το στόμα.
Μιχάλης Καρχιμάκης
ΚΙΝΑΛ
Στη δημοκρατία δεν μπορούμε να «ποινικοποιούμε» την ερευνητική δημοσιογραφία. Ασχετα αν συμφωνούμε ή όχι. Ισως μάλιστα να είναι πιο χρήσιμη αν μας φέρνει σε δύσκολη θέση, γιατί μόνο τότε μπορεί να παίξει σωστά τον ρόλο της ως θεσμικού αντίβαρου της όποιας εξουσίας.
Ζέφη Δημαδάμα
Αναπληρώτρια εκπρόσωπος Τύπου ΚΙΝΑΛ
Δεν ποινικοποιούμε την πολιτική ζωή, δεν ποινικοποιούμε την ελευθερία έκφρασης, δεν στοχοποιούμε πολιτικούς και δημοσιογράφους. Αυτές είναι οι αρχές με τις οποίες πορευτήκαμε και πορευόμαστε στο ΠΑΣΟΚ και το Κίνημα Αλλαγής και είναι θέμα αρχής να υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα όλων –και των δημοσιογράφων– να εκφράζουν ελεύθερα την άποψή τους, είτε είναι αρεστή είτε όχι. Ταυτόχρονα όπως όλοι οι πολίτες έτσι και οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι επιβάλλεται να διερευνώνται από τη Δικαιοσύνη αν και όποτε υπάρχουν ενδείξεις για πιθανή εμπλοκή τους σε τέλεση αξιόποινων πράξεων.
Μιχάλης Κριθαρίδης
Εκπρόσωπος Τύπου ΜέΡΑ25
Οπως σωστά επισήμανε πρόσφατα η ΕΣΗΕΑ: «Το ρεπορτάζ και η ερευνητική δημοσιογραφία αποτελούν συστατικά στοιχεία της ελευθερίας της ενημέρωσης» και γι’ αυτό θα πρέπει να φυλάσσονται ως κόρη οφθαλμού από όλους μας. Επειδή λοιπόν η δημοσιογραφία στη χώρα μας βρίσκεται «υπό διωγμό» πρέπει να την προστατέψουμε για να υπάρχει πραγματική δημοκρατία.
Γιάννης Μαντζουράνης
Δικηγόρος, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία
Το τέλος των εργασιών της ειδικής προκαταρκτικής επιτροπής είναι χωρίς εκπλήξεις και δεν ξεφεύγει ούτε κατά κεραία από την πεπατημένη. Τα προαναγγελθέντα από υπουργούς και στελέχη της ΝΔ, ω του θαύματος, επαληθεύτηκαν. Για άλλη μια φορά αποδεικνύονται οι εμφανείς αδυναμίες και ελλείψεις του συστήματος διερεύνησης εγκλημάτων υπουργών. Η ανάθεση της άσκησης ποινικής δίωξης σε περιπτώσεις υπουργικών εγκλημάτων στη Βουλή δεν διασφαλίζει την αμεροληψία και την αντικειμενικότητα που απαιτούνται κατά την απονομή της δικαιοσύνης. Και αυτό γιατί κρίνοντες και κρινόμενοι είναι πάντοτε πολιτικοί αντίπαλοι, αν όχι και εχθροί, με αναπόδραστη συνέπεια σε αυτές τις περιπτώσεις να υπερισχύουν οι εκάστοτε πολιτικές σκοπιμότητες αντί των δικαιικών κριτηρίων και έτσι να υπονομεύονται η ευθυδικία και η νομιμότητα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως αναδεικνύεται και ένας μείζων κίνδυνος για τη συνταγματικώς κατοχυρωμένη ελευθεροτυπία και τους όρους άσκησης του δημοσιογραφικού επαγγέλματος, ιδίως ενόψει της επιχειρούμενης ποινικής εμπλοκής δημοσιογράφων με μοναδικό στοιχείο τη συσχέτιση του χρόνου δημοσίευσης άρθρου ή ρεπορτάζ και του χρόνου διεξαγωγής εισαγγελικών και δικαστικών ενεργειών· λες και η αποκαλυπτική δημοσιογραφία και τα καταγγελτικά δημοσιεύματα δεν δικαιολογούνται από τις ερευνητικές ικανότητες ενός δημοσιογράφου, αλλά οπωσδήποτε οφείλονται σε υποδείξεις κρατικών λειτουργών ή πολιτικών στελεχών. Πέραν όλων των προαναφερθέντων όμως, στην περίπτωση του Κώστα Βαξεβάνη αποκαλύπτεται ακόμη μια πικρή αλήθεια για τις κυρίαρχες στο ελληνικό πολιτικό σύστημα δυνάμεις της παλαιάς και νέας Δεξιάς που δεν λησμονούν εχθρούς και φίλους. Τους μεν πρώτους ταλαιπωρούν και παιδεύουν, τους δε δεύτερους ανταμείβουν αδρότατα και επιβραβεύουν με κάθε μέσο και τρόπο. Η επιχείρηση ποινικής εμπλοκής του Κώστα Βαξεβάνη αποτελεί το αποκορύφωμα μιας απηνούς δίωξης με μεθοδεύσεις δικαστικών διαδικασιών, στοχευμένες έρευνες διοικητικών μηχανισμών και οικονομικές κυρώσεις, με αποκλεισμό από την πρόσφατη κρατική ενίσχυση και τη διαφήμιση φορέων του κράτους και του ευρύτερου δημόσιου τομέα.
Ιωάννης Λαμπίρης
Δικηγόρος
Στο πόρισμα της πλειοψηφίας της προανακριτικής επιτροπής της Βουλής που διερευνά την εμπλοκή πολιτικών προσώπων στη δικαστική διερεύνηση της υπόθεσης Novartis και άλλων υποθέσεων η επιτροπή, αφού αναφέρεται στην ύπαρξη συμμορίας πολιτικών προσώπων, δημοσιογράφων, εκδοτών και διαφόρων άλλων, καταλήγει γενικώς και αορίστως ότι συντρέχει λόγος να διερευνηθεί από τη Δικαιοσύνη ο ρόλος και άλλων φυσικών προσώπων που ενδεχομένως να έχουν διαδραματίσει συγκεκριμένους ρόλους και ειδικώς ζητά να ελεγχθεί ο ρόλος του δημοσιογράφου Κώστα Βαξεβάνη. Δηλαδή ο εν λόγω δημοσιογράφος στοχοποιείται από την ως άνω επιτροπή για λόγους που μόνο τα μέλη αυτής μπορούν να εξηγήσουν. Τούτο δε βάσιμα υποστηρίζω αφού τα μέλη της ως άνω επιτροπής, αν ήθελαν να επιλύσουν τις όποιες απορίες τους για την έννοια της δημοσιογραφίας και της δημοκρατίας, δεν είχαν παρά να ανατρέξουν στην ομιλία του τότε προέδρου της Νέας Δημοκρατίας και νυν πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος την 1.2.2019 στην εκδήλωση «Δημοσιογραφία και δημοκρατία», που έλαβε χώρα στην Αχαΐα, εκτενώς ανέλυσε τον ρόλο της τέταρτης εξουσίας (Τύπος) και καθόρισε τον ρόλο του δημοσιογράφου ως αναπόσπαστου στοιχείου της δημοκρατίας, του κράτους δικαίου και της διάκρισης των εξουσιών, περαιτέρω δε, κατά τον ίδιο τον πρωθυπουργό, «υπονόμευση της ενημέρωσης σημαίνει υπονόμευση της δημοκρατίας. Σημαίνει υπονόμευση της κοινωνικής συνοχής αλλά και υπονόμευση του αληθινού εθνικού φρονήματος», αφού «η απομόνωση και η στοχοποίηση της αντίθετης γνώμης» συνιστούν κατά τον ίδιο ολοκληρωτισμό, ο οποίος δεν προωθεί τον δημιουργικό διάλογο και τη συγκροτημένη γνώμη, η οποία εκφράζεται με επιχειρήματα. Δεδομένου λοιπόν ότι η στοχοποίηση του ως άνω δημοσιογράφου Κώστα Βαξεβάνη από τα μέλη της επιτροπής είναι αυταπόδεικτη και προφανώς κινείται σε άλλο μήκος κύματος των απόψεων και κατευθύνσεων του πρωθυπουργού, τα συμπεράσματα δικά σας.
Πολ Μέισον
Aρθρογράφος του «New Statesman», πρώην οικονομικός συντάκτης για το BBC Newsnight και το Channel 4 News
Από τη στιγμή που άρχισα να καλύπτω την ελληνική κρίση το 2010 ήξερα ως δημοσιογράφος του BBC ότι τα ελληνικά ΜΜΕ που ανήκουν σε ολιγάρχες δεν ήταν αξιόπιστες πηγές. Ψάχνοντας πιο αξιόπιστες πηγές ανακάλυψα τον Κώστα Βαξεβάνη, η λαμπρή καριέρα του οποίου ως ερευνητικού δημοσιογράφου τον έχει καταστήσει στόχο παρενόχλησης και τρομοκράτησης από διεφθαρμένους πολιτικούς όλων των ειδών, συμπεριλαμβάνοντας σε αυτό αλλεπάλληλες συλλήψεις και κακόβουλες διώξεις. Σήμερα μετά τις αποκαλύψεις του για το σκάνδαλο Novartis η ελληνική κυβέρνηση έχει για μια ακόμη φορά στοχοποιήσει τον κ. Βαξεβάνη και την εφημερίδα Documento τόσο σε επίπεδο ρητορικής όσο και με οικονομικές ποινές.
Το Διεθνές Ινστιτούτο Δημοσιογραφίας (IPI) σημειώνει ότι αν και αρκετά ημιφανταστικά ΜΜΕ έλαβαν κρατικό χρήμα κατά τη δημόσια καμπάνια για την Covid-19, το Documento στερήθηκε συστηματικά αυτή την αναγκαία βοήθεια. Κατηγορώντας το Μέσο για διασπορά fake news, οι υπουργοί δεν ζημιώνουν τη φήμη ενός θαρραλέου δημοσιογράφου, αλλά υπενθυμίζουν σε όλους τους υπόλοιπους ερευνητικούς δημοσιογράφους ότι και οι ίδιοι θα στοχοποιηθούν αν τα ρεπορτάζ τους ενοχλήσουν αυτούς που έχουν την εξουσία. Εκφράζω την απόλυτη αλληλεγγύη μου προς τον Κώστα και την ομάδα του αλλά και προς όλους τους δημοσιογράφους στην Ελλάδα που παραμένουν αποφασισμένοι να ζητούν απαντήσεις από την εξουσία.
Μαρία Ροσέλι
Δημοσιογράφος, δημιουργός του ελβετικού ντοκιμαντέρ για το σκάνδαλο Novartis
Ενα ελεύθερο, ανεξάρτητο και ποικίλο τοπίο Τύπου αποτελεί προϋπόθεση για τη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος. Οι επιθέσεις εναντίον δημοσιογράφων δεν είναι μόνο επιθέσεις σε άτομα, αλλά και στην ελευθερία έκφρασης και ενημέρωσης της κάθε δημοκρατικής κοινωνίας. Θα ήθελα να εκφράσω την πλήρη αλληλεγγύη μου στους συναδέλφους που στοχοποιούνται στην Ελλάδα. Η Ελλάδα ήταν κάποτε το λίκνο της δημοκρατίας και όλοι πρέπει να κάνουμε το καλύτερο δυνατό για να ξαναγίνει.
Νίκος Ξυδάκης
Δημοσιογράφος, πρώην αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού και Εξωτερικών
Κάθε δημοσιογράφος που σέβεται την υπογραφή του, κάθε πολίτης που αναπνέει στη δημοκρατία και στο κράτος δικαίου είναι ενάντιος στην απειλούμενη δίωξη της εφημερίδας Documento, όπως είναι ενάντιος στον συντελούμενο ενταφιασμό του σκανδάλου Novartis. Δεν είναι ξεκαθάρισμα λογαριασμών, είναι αλλοίωση της πολιτειακής τάξης.
Πάνος Χαρίτος
Δημοσιογράφος
Από το 1994, όταν βρέθηκα στο εξωτερικό για την πρώτη εμπόλεμη αποστολή, μέχρι και σήμερα μια ουσιαστική παράμετρο που συνειδητοποίησα στο πεδίο των ένοπλων συγκρούσεων και αντιπαραθέσεων ήταν η βαρύτητα της πολυφωνίας και της όσο το δυνατόν μεγαλύτερης κάλυψης από τα μέσα ενημέρωσης. Η ασφαλιστική δικλίδα για μια αντικειμενική ενημέρωση είναι αυτή και πάντα την υπερασπιζόμουν με κάθε τρόπο στη διαδρομή μου σε διαφορετικές χώρες και κρίσεις που κάλυψα. Εχοντας επιστρέψει πλέον στην Ελλάδα και εξακολουθώντας να ασκώ το δημοσιογραφικό επάγγελμα θεωρώ αυτονόητο πως δεν θα μπορούσα παρά να στέκω απέναντι σε οποιαδήποτε ενέργεια επιχειρεί να περιορίσει την πολυφωνία και να αποπροσανατολίσει για τον ρόλο των μέσων ενημέρωσης. Η δημοσίευση είναι υποχρέωση του δημοσιογράφου και του Μέσου και σε αυτό δεν χωρούν εκπτώσεις.
Γιώργος Λακόπουλος
Δημοσιογράφος
Αν η ΕΣΗΕΑ δεν παρέμβει άμεσα καταδικάζοντας την κυβερνητική πρακτική σε βάρος της συγκεκριμένης εφημερίδας –που μετατρέπει τη δημοσιογραφία σε πεδίο εκδικητικής βεντέτας από την πλευρά του κεντρικού φορέα της εκτελεστικής εξουσίας– παραδίδει τη δημοσιογραφία στο έλεος της εκάστοτε κυβέρνησης. Οι πρακτικές που εφαρμόζει η σημερινή κυβέρνηση –ως όργανο υπό τις εντολές του πρωθυπουργού– απέναντι στην εφημερίδα Documento και στον Κ. Βαξεβάνη, αν δεν αποκρουστούν σθεναρά από το σώμα των δημοσιογράφων και τους εκπροσώπους του, θα ανοίξουν την όρεξη για επέκτασή τους και σε άλλα ΜΜΕ και άλλους δημοσιογράφους που θα αντιμετωπίζονται πλέον –όπως στα αυταρχικά καθεστώτα– ως «αντιφρονούντες». Αν συμβεί αυτό με τη σημερινή κυβέρνηση, είναι προφανές ότι θα συμβεί και με την επόμενη εναντίον στόχων που θα ενοχλούν την ίδια και τον διάδοχο του σημερινού πρωθυπουργού.
Με αυτή την έννοια η δημοσιογραφία στην Ελλάδα, αν δεν καταργηθεί τυπικά ως ελεύθερη επαγγελματική δραστηριότητα ενημέρωσης και ελέγχου, θα ασκείται υπό όρους που θα τίθενται από την κυβέρνηση – όπως συμβαίνει στην Τουρκία, τη Ρωσία και αλλού. Είναι θέμα συνδικαλιστικής υποχρέωσης για την ΕΣΗΕΑ, θέμα επαγγελματικής τιμής για τους δημοσιογράφους και δημοκρατικής τάξης για τους πολίτες να αντιδράσουν σε αυτή την αναχρονιστική μεθόδευση. Προτού έλθει η σειρά τους…
προτού ξεκινήσουν οι εργασίες της προανακριτικής) που είναι διάτρητα. Σε μια χώρα όπου λειτουργεί η Δικαιοσύνη αυτά δεν θα είχαν καμία τύχη. Για τη σημερινή Ελλάδα δεν είμαι πολύ σίγουρος παρά τις οφθαλμοφανείς σκοπιμότητες που υπάρχουν και σε ό,τι αφορά τα πολιτικά πρόσωπα και σε ό,τι αφορά τους δημοσιογράφους που κατηγορούνται. Ελπίζω το δικαστικό συμβούλιο στο οποίο θα καταλήξουν να κρίνει με βάση τα πραγματικά στοιχεία.
Τάσος Παππάς
Δημοσιογράφος («Εφημερίδα των Συντακτών»)
Η… δημοκρατία της νέας κανονικότητας που κινείται στη λογική «οι πλειοψηφίες κάνουν ό,τι γουστάρουν» ξαναχτύπησε. Η συμπολίτευση της προανακριτικής επιτροπής (ΝΔ – ΚΙΝΑΛ) κατέθεσε δύο πορίσματα (σαν να γράφτηκαν από το ίδιο χέρι πολύ καιρό προτού ξεκινήσουν οι εργασίες της Προανακριτικής|) που είναι διάτρητα. Σε μία χώρα που λειτουργεί η Δικαιοσύνη αυτά δεν θα είχαν καμία τύχη. Για τη σημερινή Ελλάδα δεν είμαι πολύ σίγουρος παρά τις οφθαλμοφανείς σκοπιμότητες που υπάρχουν και σε ό,τι αφορά τα πολιτικά πρόσωπα κι σε ό,τι αφορά τους δημοσιογράφους που κατηγορούνται. Ελπίζω το δικαστικό συμβούλιο στο οποίο θα καταλήξουν να κρίνει με βάση πραγματικά στοιχεία.
Σεραφείμ Κοτρώτσος
Δημοσιογράφος (libre.gr, anatropinews.gr)
Σε ένα παγκόσμιο σκάνδαλο όπως αυτό της Novartis με σαφείς και πολύ μεγάλες εγχώριες διαστάσεις, οι οποίες διερευνώνται από τη Δικαιοσύνη, η ανεξάρτητη και ερευνητική δημοσιογραφία έχει διαδραματίσει πολύ σοβαρό ρόλο. Ως εκ τούτου, δεν μπορεί και δεν πρέπει να μπαίνει στο στόχαστρο για μικροπολιτικούς λόγους. Η δημοσιογραφία είναι ανάχωμα και όχι στόχος εκδίκησης. Είναι θέμα δημοκρατίας και ελευθερίας του Τύπου. Η Βουλή και η Δικαιοσύνη ας πράξουν τα δέοντα, δεν πρέπει ωστόσο να κατασκευάζονται επιχειρήματα και να στοχοποιούνται δημοσιογράφοι στη βάση πολιτικών σκοπιμοτήτων. Οι δημοσιογραφικές ενώσεις οφείλουν να παρέμβουν και να διασφαλίσουν το περιβάλλον ανεξαρτησίας.
Νικόλας Λεοντόπουλος
Δημοσιογράφος
Ας ξεχάσουμε για λίγο τα πραγματικά πρόσωπα διότι η πολωμένη τοποθέτηση απέναντί τους θολώνει την κρίση. Το πρόβλημα δεν είναι αν κανείς θαυμάζει ή αντιπαθεί τον Βαξεβάνη. Το πόρισμα της προανακριτικής δημιουργεί ένα επικίνδυνο προηγούμενο, αφού ουσιαστικά επικρέμαται ως απειλή για κάθε δημοσιογράφο που θέλει να κάνει έρευνα. Θεμελιώδεις δημοσιογραφικές μέθοδοι όπως η πρόσβαση σε δικαστικές και πολιτικές πηγές ή η δημοσίευση υλικού που προήλθε από διαρροές ποινικοποιούνται και εξομοιώνονται με εγκληματικές πρακτικές. Στο εξής κάθε δημοσιογράφος που θα θελήσει
να ερευνήσει μια υπόθεση υψηλής διαφθοράς θα πρέπει να έχει στον νου του πως οι βουλευτές, κατά συνθήκη εισαγγελείς, αντιμετωπίζουν νομικά τον ρεπόρτερ ως δυνάμει μέλος εγκληματικής οργάνωσης-συμμορίας.
Γιώργος Αυγερόπουλος
Δημοσιογράφος, ντοκιμαντερίστας
Μόνο σε αυταρχικά ή μη δημοκρατικά καθεστώτα ζητείται η «διερεύνηση του ρόλου» του τάδε ή του δείνα δημοσιογράφου που έγραψε κάτι το οποίο δεν άρεσε στην κυβέρνηση. Την τελευταία περίοδο παρακολουθούμε επανειλημμένως τέτοιες περιπτώσεις που εκτείνονται από τη λίστα Πέτσα και την αδρή χρηματοδότηση των «δικών μας παιδιών» έναντι άλλων μέχρι την απειλή του Ειδικού Δικαστηρίου, και από τις προτροπές για απόλυση κάποιου ή κάποιας συναδέλφου από το Μέσο όπου εργάζεται εξαιτίας ενός μη αρεστού ρεπορτάζ μέχρι την αλόγιστη βία που ασκείται στο πεδίο εναντίον φωτορεπόρτερ που προσπαθούν να κάνουν τη δουλειά τους. Δεν είναι μεμονωμένες και διαφορετικές περιπτώσεις. Πρόκειται για την ίδια πρακτική, την οποία έχουμε ζήσει και στο παρελθόν, και μυρίζει μακαρθισμό, με στόχο την ποδηγέτηση όλων των μέσων ενημέρωσης με το καλό ή με το άγριο.
Αρης Χατζηστεφάνου
Δημοσιογράφος (info-war.gr, moviementa.com)
Σε μια «δημοκρατία» τύπου Τραμπ, Ορμπάν ή Ερντογάν δεν αρκεί να «μπουκώνεις» τους φιλικά προσκείμενους δημοσιογράφους με εκατομμύρια ευρώ για να αναπαράγουν τη γραμμή της κυβέρνησής σου. Πρέπει να διατηρείς μια συνεχή απειλή απέναντι σε όλους τους άλλους. Να στοχοποιείς συγκεκριμένους δημοσιογράφους στέλνοντας το μήνυμα σε όλο τον κλάδο ότι είσαι έτοιμος να τους στείλεις φυλακή ή να τους εξοντώσεις οικονομικά. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη εφαρμόζει ταυτόχρονα όλες τις τεχνικές. Εκατομμύρια ευρώ στα αργυρώνητα ΜΜΕ και δικαστικές απειλές σε όσους της ασκούν κριτική. Δυστυχώς γι’ αυτήν το μόνο που καταφέρνει είναι να εκθέτει ανεπανόρθωτα τα δικά της παιδιά, χωρίς να κάμπτει όσους αποφάσισαν να σταθούν απέναντί της.
Δημήτρης Κανελλόπουλος
Δημοσιογράφος («Εφημερίδα των Συντακτών», e-tetRadio.gr)
Θυμάστε τον χαμό που έγινε με το σποτάκι του ΣΥΡΙΖΑ για τη λίστα Πέτσα; Θυμάστε που θίχτηκαν όλοι οι μεγαλοδημοσιογράφοι επειδή το επίμαχο σποτ παρουσίαζε μια παρουσιάστρια καναλιού να γλείφεται υπέρ του κ. Μητσοτάκη, του Μωυσή (του πρωθυπουργού μας, του σωτήρα μας), μαζεύοντας τα χαρτονομίσματα που έπεφταν από τον ουρανό; Φωνές, διαμαρτυρίες, κραυγές. Ειδικά από εκείνους που τα ΜΜΕ στα οποία δουλεύουν βρέθηκαν πολύ ψηλά στη λίστα Πέτσα με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ. Τους πείραξε το σποτάκι, αλλά όχι η λίστα της ντροπής που ενίσχυε σκανδαλωδώς με κρατικό χρήμα κάποια ΜΜΕ και απέκλειε άλλα ανταγωνιστικά τους. Και ας δηλώνουν φιλελεύθεροι διατρανώνοντας ότι απεχθάνονται την παρέμβαση του κράτους στην ελεύθερη αγορά. Αυτοί οι δημοσιογράφοι λοιπόν δεν βρήκαν να πουν ούτε μια λέξη όταν το πόρισμα της πλειοψηφίας στην προανακριτική, αυτό το αστείο πόρισμα της Νέας Δημοκρατίας που στοχοποιεί δημοσιογράφους όπως η Γιάννα Παπαδάκου και ο Κώστας Βαξεβάνης. Και ζητά να ερευνηθούν επειδή έκαναν τη δουλειά τους. Δεν βγήκαν να υπερασπιστούν όχι τους συναδέλφους τους αλλά το ίδιο τους το επάγγελμα. Κρύφτηκαν πίσω από βουλευτές της προανακριτικής όπως ο Πλεύρης, ο Μαρκόπουλος (είναι και δημοσιογράφος) και ο Καραγκούνης. Ο Μαρκόπουλος που έγραφε υμνητικά άρθρα για τη Novartis στο «Πρώτο Θέμα», άρθρα που είχαν και διορθώσεις αλλά και προτεινόμενους τίτλους. Ποιος ξέρει από πού…
Δεν περίμενα και κάτι διαφορετικό (από όλους αυτούς) για να είμαι ειλικρινής.
Tσέκερης Αγγελος
Δημοσιογράφος («Αυγή»)
Είναι το λιγότερο αδιανόητο σε μια δημοκρατική χώρα, όπου η ελευθερία του Τύπου είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη, να στοχοποιούνται δημοσιογράφοι μόνο και μόνο επειδή έκαναν έρευνα και αποκάλυψαν στοιχεία για σκάνδαλα. Είναι δύο φορές αδιανόητο η στοχοποίηση αυτή να γίνεται μέσω μιας επιτροπής που έχει συγκροτήσει το κοινοβούλιο. Πρόκειται για ενέργεια αντιδημοκρατική που κινείται στα όρια του φασισμού και ταυτόχρονα για μια μεθόδευση αντεκδίκησης και εκφοβισμού που παραπέμπει σε πρακτικές μαφίας. Υπεύθυνοι για την ενέργεια αυτή είναι οι βουλευτές της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ στην προανακριτική και ηθικοί αυτουργοί οι πολιτικές ηγεσίες των κομμάτων τους και το σύστημα Σαμαρά – Βενιζέλου. Ο δημοσιογραφικός κόσμος, όσος τουλάχιστον επιμένει να επικαλείται κάποιες ηθικές και επαγγελματικές αρχές, πρέπει να καταδικάσει αυτή την απροκάλυπτη επίθεση στην ελευθερία του Τύπου και τη δημοκρατία.
Τάκης Μίχας
Δημοσιογράφος, πολιτικός (ΜέΡΑ25)
Θεωρώ ότι η προσπάθεια εμπλοκής του δημοσιογράφου Κώστα Βαξεβάνη στο σκάνδαλο της Novartis στη βάση των δημοσιευμάτων του ενέχει μεγάλους κινδύνους για την ελευθερία της έκφρασης στη χώρα μας.
Αγγελος Μενδρινός
Δημοσιογράφος
Στο ποδόσφαιρο ο κακός διαιτητής, αυτός που φοβάται ότι θα χάσει τον έλεγχο ενός κρίσιμου αγώνα, «φορτώνει» τους πιο… ζωηρούς παίκτες των δύο ομάδων με κάρτες. Με αυτό τον τρόπο τούς κρατά «ομήρους». Ξέρουν και οι ίδιοι ότι με την παραμικρή αφορμή θα φύγουν από το γήπεδο. Αντίθετα ο στημένος διαιτητής δεν αρκείται μόνο στο να μοιράζει κάρτες στους παίκτες της ομάδας που έχει εκ των προτέρων καταδικάσει. Οταν η δική του ομάδα δεν… τραβά προσπαθεί και με άλλους τρόπους να τη… σπρώξει προς τη νίκη. Της δίνει ανύπαρκτα φάουλ, τη σπρώχνει με τον τρόπο του προς την αντίπαλη περιοχή. Και όταν πάλι δεν γίνει τίποτε, καταφεύγει στην έσχατη λύση. Δίνει ένα, δύο, τρία, όσα πέναλτι χρειαστούν για να έρθει το πολυπόθητο αποτέλεσμα. Κάπως έτσι γίνεται και στην πολιτική ζωή. Στις μέρες μας δεν χρειάζεται να είναι κάποιος απατεώνας, να έχει κάνει κάτι το επιλήψιμο. Αρκεί να είναι υπό κατηγορία. Ομηρος δηλαδή. Τα άλλα τα αναλαμβάνουν τα τρολ και οι γραφίδες που δεν σιτίζονται από τα Μέσα όπου εργάζονται αλλά από τα γραφεία Τύπου των δημόσιων οργανισμών, φανερά ή κρυφά. Ο Βαξεβάνης και ο κάθε Βαξεβάνης δεν χρειάζεται να έχουν κάνει κάτι παράνομο. Χρειάζεται να είναι απλώς υπό κατηγορία για να μπορεί το «γκουβέρνο», όπως έλεγε κι ένας δάσκαλος της δημοσιογραφίας, να απαντά στις αποκαλύψεις του. Χρειάζεται μια κατηγορία ψεύτικη, αναπόδεικτη, αρκεί να υπάρχει για να απαντούν: «Δεν μιλάμε με κατηγορούμενους».
Στην προκειμένη περίπτωση ο διαιτητής κοντεύει να πάθει…
εγκεφαλικό. Μοιράζει κάρτες, κόβει τις διαφημίσεις, όχι μόνο τις κρατικές αλλά και τις ιδιωτικές, επιβάλλει οικονομικό αποκλεισμό, αλλά η ομάδα που στηρίζει γκολ δεν βάζει. Μόνο αυτογκόλ. Τι να κάνει ο άνθρωπος; Να σπρώξει μόνος την μπάλα στα δίχτυα; Θα γίνει και αυτό αν χρειαστεί. Εδώ μοιράσαμε κάτι χιλιάδες ευρώ σε κανάλια και ραδιόφωνα που έχουν αναστείλει τη λειτουργία τους και σε σάιτ-φαντάσματα, σε ένα –ή περισσότερα– πέναλτι θα… κολλήσουμε;
Θέλω να πιστεύω ότι όπως στο ποδόσφαιρο έτσι και στην πολιτική ο κόσμος καταλαβαίνει πότε το παιχνίδι είναι… στημένο. Στο κάτω κάτω, όπως λένε σε αυτές τις περιπτώσεις, η αλήθεια είναι σαν το λάδι στο νερό. Ο,τι και να γίνει, κάποια στιγμή ανεβαίνει στην επιφάνεια. Νόμος…
Νίκο Αγκο
Δημοσιογράφος
Πρώτα ήρθε ο αποκλεισμός της εφημερίδας Documento από την καμπάνια «Μένουμε σπίτι» και τα 20 εκατ. ευρώ που μοιράστηκαν (κυρίως) σε Μέσα φίλα προσκείμενα προς την κυβέρνηση. Επειτα η κυβερνητική παράταξη πήγε ένα βήμα παραπέρα. «Να ερευνηθεί ο ρόλος του δημοσιογράφου Κώστα Βαξεβάνη» ζητά η ΝΔ στο πόρισμα για το σκάνδαλο Novartis. Ο Κώστας Βαξεβάνης πράγματι ενοχλεί την κυβερνητική παράταξη. Σε αυτό συμφωνούμε άπαντες. Εκείνο όμως που ξεχνούν (;) η ΝΔ και η κυβέρνηση είναι ακριβώς αυτό: οι δημοσιογράφοι έχουν αποστολή να «ενοχλούν», να διερευνούν, να αποκαλύπτουν, να αμφισβητούν. Ούτε να γράφουν ύμνους για τα πανάκριβα σύνολα των συζύγων των πρωθυπουργών ούτε να αποθεώνουν τις κυβερνήσεις. Στη γειτονική Τουρκία, τη Ρωσία, την Κίνα και αλλού οι δημοσιογράφοι που αμφισβητούν την εξουσία φιμώνονται, φυλακίζονται, δολοφονούνται. Είναι το λιγότερο ανησυχητικό το γεγονός ότι και στην Ελλάδα, χώρα της ΕΕ και στα χαρτιά με δημοκρατικό πολίτευμα, δημοσιογράφοι απειλούνται με φυλακή επειδή κάνουν απλώς αυτό που πρέπει να κάνουν οι δημοσιογράφοι: δημοσιογραφία. Οι δολοφονίες των Ντάφνε Καρουάνα Γκαλιζία (Μάλτα) και Γιαν Κούτσιακ (Σλοβακία) ξεκίνησαν περίπου έτσι: πρώτα στοχοποίηση από τις κυβερνήσεις των χωρών τους και τα υπόλοιπα είναι γνωστά.
Κωνσταντίνος Πουλής
Δημοσιογράφος (The Press Project)
Γενικά αποφεύγω τις συγκρίσεις με απολυταρχικά καθεστώτα και τον χαρακτηρισμό «χουντικό» για κάθε αυταρχικό μέτρο. Στην προκειμένη περίπτωση όμως χρειάζεται να βρούμε έναν χαρακτηρισμό που να αποδίδει το σοκ μας απέναντι στο εξής περιστατικό: δημοσιογράφοι που δημοσιεύουν ενοχλητικά (αλλά απολύτως τεκμηριωμένα) ρεπορτάζ γίνονται στόχος δικαστικής διερεύνησης από την κυβέρνηση ως μέλη «εγκληματικής οργάνωσης». Ο Κώστας Βαξεβάνης έχει κάνει μια σειρά από αποκαλύψεις που τιμούν την ερευνητική δημοσιογραφία, φέρνοντας σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση. Η Νέα Δημοκρατία δεν παίρνει αποστάσεις από τους κρινόμενους, αλλά επιδιώκει να τρομοκρατήσει όσους τόλμησαν να ελέγξουν τις πράξεις τους, είτε είναι δικαστικοί αυτοί είτε δημοσιογράφοι. Η ερευνητική δημοσιογραφία είναι η μόνη ελπίδα που διαθέτουμε για να μπορούμε να κάνουμε αυτήν τη συζήτηση χωρίς η ενημέρωσή μας να εξαρτάται από τη λίστα των αποδεκτών των 20 εκατομμυρίων της ντροπής.
Στρατής Μπαλάσκας
Γραφιάς
Με τον Κώστα Βαξεβάνη είμαστε από το ίδιο χωριό. Δεδομένου ετούτου και του «ομοσάρδελου» (και ουχί ομογάλακτου) της κοινής μας «ευγενούς» καταγωγής θέλω, με όλο το θάρρος δηλαδής, να του πω ότι κάνει λάθος. Τόσο μυαλό να πηγαίνει χαράμι… Δεν είναι δυνατόν! Αντί να κάθεται και να εισπράττει πάει και κάνει δημοσιογραφία. Α ρε Κουστέλ(ι), μυαλό δεν βάζεις.
Πάρις Κουρτζίδης
Εκδότης – δημοσιογράφος (piperata.gr)
Απ’ όταν ξεκίνησε η προανακριτική ήμουν πεπεισμένος ότι είχε προσχεδιαστεί αφενός να στοχοποιηθούν συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι, αφετέρου να ξεπλυθούν δικαστικές εκκρεμότητες, ακόμη και γνωστού επιχειρηματία, δήθεν στο όνομα ενός «παρακράτους». Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι παρακράτος δεν υπάρχει. Μάλιστα είχα γράψει στο piperata.gr ότι ο Βαξεβάνης θα αποτελούσε βασικό στόχο. Σήμερα το πόρισμα της ΝΔ και η επιχειρηματολογία του υπόδικου επιχειρηματία διαμέσου συνηγόρων και ΜΜΕ του έρχονται να με επιβεβαιώσουν.
Ομως παρ’ όλα αυτά, ο δημοσιογράφος, κάθε δημοσιογράφος, οφείλει να συνεχίσει το λειτούργημά του. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων είναι απολύτως βέβαιο ότι θα καταδικάσει κάθε τέτοια προσπάθεια δημοσιογραφικού εκφοβισμού που ως απώτερο – διττό– στόχο έχει τη φίμωση των αποκαλυπτικών ΜΜΕ και το ξέπλυμα αξιόποινων πράξεων διαπλεκόμενων πολιτικών, δικαστών, νομικών, αστυνομικών, επιχειρηματιών κ.λπ. Γιατί ο δημοσιογράφος είναι ο σκύλοςφύλακας της δημοκρατίας!
Στέλιος Βορίνας
Δημοσιογράφος
Εζησα ως δικαστικός συντάκτης το 1991, επί κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, την προφυλάκιση επτά εκδοτών και δημοσιογράφων δημοκρατικών εφημερίδων. Σήμερα με κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη βλέπουμε να επαναλαμβάνεται το ίδιο έργο σε νέα έκδοση. Είκοσι εννέα χρόνια αργότερα ο στόχος της οικογένειας Μητσοτάκη φαίνεται να παραμένει ο ίδιος: η χειραγώγηση του Τύπου με στόχο την εξυπηρέτηση μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων και μικροκομματικών σκοπιμοτήτων, καθώς και ο εκφοβισμός των δημοσιογράφων, όπως ο Κώστας Βαξεβάνης, που δεν υποτάσσονται. Αλλά όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός, «λαγός τη φτέρη έσειε, κακό της κεφαλής του». Η τρομοκρατία δεν θα περάσει.
