Γιατροί της πρώτης γραμμής στα νοσοκομεία παίδων της Αττικής μιλούν για τις τραγικές ελλείψεις που οδηγούν σε πολύμηνες αναμονές για τα τακτικά χειρουργεία
Απαξίωση και εμπαιγμό βιώνουν οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό των παιδιατρικών νοσοκομείων της χώρας την ώρα που παλεύουν να επιβιώσουν μεταξύ εξαντλητικών εφημεριών και αγώνων για να διεκδικήσουν το αυτονόητο: επαρκές προσωπικό και ανοικτές χειρουργικές αίθουσες για να προσφέρουν τα μέγιστα στους μικρούς ασθενείς της χώρας.
Βέβαια, αυτοί οι γιατροί που παλεύουν να κρατήσουν όρθιο ό,τι μπορούν, με κόστος την ψυχική και σωματική τους υγεία, κατονομάστηκαν από τον υπουργό Υγείας Αδωνη Γεωργιάδη σαν «σκληρός πυρήνας γιατρών με αριστερές πεποιθήσεις».
Η λειτουργία των παιδιατρικών νοσοκομείων είναι πλέον ένας γολγοθάς για το προσωπικό τους, τους μικρούς ασθενείς και τις οικογένειές τους, που πολλές φορές μετράνε ατέλειωτους μήνες για να μπορέσει το παιδί τους να χειρουργηθεί.
Τις εγκληματικές ελλείψεις στα νοσοκομεία παίδων «Αγία Σοφία», «Παν. & Αγλαΐας Κυριακού» και Πεντέλης απαριθμούν στο Documento οι άνθρωποι που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή.
Οι δήθεν προσλήψεις
Στο «Παν. & Αγλαΐας Κυριακού» αυτήν τη στιγμή περί τα 1.100 παιδιά βρίσκονται στη λίστα αναμονής για χειρουργείο. Και πώς να μη συμβεί αυτό όταν πλέον λειτουργούν μόνο τρεις χειρουργικές αίθουσες, ενώ μόλις πριν από λίγα χρόνια, το 2016, λειτουργούσαν οι διπλάσιες;
«Το μεγάλο πρόβλημα» εξηγεί στο Documento η Κατερίνα Ντουζέπη, επιμελήτρια α΄, αναισθησιολόγος και πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων του «Παν. & Αγλαΐας Κυριακού», «προέκυψε φέτος όταν και μειωθήκαμε στους επτά μόνιμους αλλά και λόγω ελλείψεων σε νοσηλευτικό προσωπικό. Το 2016 είχαμε 30 εργαλειοδότες και σήμερα με το ζόρι είναι γύρω στους 18, όπως και οι νοσηλευτές του αναισθησιολογικού ήταν 18 και τώρα έχουν μείνει 12, με αποτέλεσμα οι βάρδιες για τα τρία τραπέζια να μη βγαίνουν».
Η Αναισθησιολογική Εταιρεία έχει ζητήσει η παιδοαναισθησιολογία να γίνει ξεχωριστή ειδικότητα. Η K. Ντουζέπη πιστοποιεί πως είναι κάτι που δεν έχει γίνει ακόμη, ενώ παράλληλα μας εξηγεί τη σημασία του: «Είναι τελείως διαφορετικό να κοιμίζεις έναν ενήλικα και τελείως διαφορετικό να κοιμίζεις ένα νεογνό 600 γραμμαρίων. Σε μεγάλα χειρουργεία και σε τόσο μικρές ηλικίες μπαίνουμε δύο άτομα για την ασφάλεια των παιδιών, ακολουθώντας τα ευρωπαϊκά πρωτόκολλα. Δεν είναι καπρίτσιο των αναισθησιολόγων του “Αγλαΐα Κυριακού” ή του “Αγία Σοφία” αυτό» σχολιάζει, συμπληρώνοντας ότι «οι οδηγίες αυτές δεν τηρούνται, με κίνδυνο για την υγεία των παιδιών αλλά και τη δική μας».
Οι ελλείψεις προσωπικού δημιουργούν αλυσιδωτά ζητήματα σε όλο το νοσοκομείο, όπως συμβαίνει παραδείγματος χάρη με τη βραχεία νοσηλεία του ογκολογικού τμήματος: «Για 18 παιδιά υπάρχουν δύο νοσηλεύτριες στην πρωινή βάρδια, εκ των οποίων η μία είναι η προϊσταμένη. Σε ένα μήνα εξυπηρέτησαν 550 παιδιά. Τι να πρωτοκάνει, τα διοικητικά ή τη νοσηλεία;» αναρωτιέται η αναισθησιολόγος και διαπιστώνει:
«Οι αναμονές είναι από έξι έως 14 μήνες, ανάλογα με τις ειδικότητες» και σαφώς αποτελούν «αποτελέσματα χρόνιων πολιτικών που τα τελευταία τρία χρόνια έχουν επιδεινωθεί περισσότερο γιατί δεν κάνουν προσλήψεις. Εχουμε πέντε κενές χειρουργικές αίθουσες οι οποίες παραμένουν κλειστές λόγω έλλειψης προσωπικού. Οταν προσλαμβάνεις τους επικουρικούς που ήδη δουλεύουν, αριθμητικά δεν αλλάζει κάτι. Μονιμοποιείται ένας επικουρικός κι αυτό το ονομάζουμε προσλήψεις. Είναι πάγιο αίτημα όλων των νοσοκομείων να προκηρυχτούν όλες οι κενές θέσεις. Πλέον φεύγουν και οι προς συνταξιοδότηση και φεύγουν νωρίτερα λόγω της υπερεργασίας και των αλλεπάλληλων εσωτερικών μετακινήσεων» καταλήγει η Κ. Ντουζέπη.
«Το λάθος παραμονεύει»
Η Ιωάννα Πασπάτη, ορθοπεδικός στο Νοσοκομείο Παίδων Πεντέλης, σε παρόμοιο δυστυχώς μοτίβο μιλώντας στο Documento παρουσιάζει τη δική της καθημερινότητα. «Ο κόσμος δουλεύει επικίνδυνα. Πράγματα που κανονικά θα έκαναν πέντε δέκα άνθρωποι καλείται να τα κάνει ένας. Το πώς τα καταφέρνουμε εμείς και οι νοσηλεύτριες είναι μια άλλη ιστορία. Το λάθος και το πρόβλημα παραμονεύουν υπό αυτές τις συνθήκες και ο κίνδυνος πολλαπλασιάζεται» αναφέρει αρχικά. Για του λόγου το αληθές η Ι. Πασπάτη μας δίνει κάποια ενδεικτικά νούμερα όπως έχουν καταγραφεί από το σωματείο εργαζομένων. Οι οργανικές θέσεις νοσηλευτών είναι 212 και εξ αυτών είναι καλυμμένες οι μισές, χωρίς να σημαίνει πως είναι όλες λειτουργικές.
Κυβερνητικά χείλη με την πρώτη ευκαιρία διαλαλούν πως προκηρύσσουν θέσεις, χωρίς όμως να λαμβάνουν το αντίστοιχο ενδιαφέρον. Η Ι. Πασπάτη μας βοηθά να καταλάβουμε τι ακριβώς συμβαίνει: «Κάνουν με τέτοιο τρόπο τις προκηρύξεις που δεν είναι θελκτικές για να έρθει ο κόσμος να δουλέψει. Αν το νοσοκομείο χρειάζεται εκατό νοσηλευτές και ζητήσεις πέντε θέσεις, δεν πρόκειται να έρθει κανένας. Το ίδιο ισχύει και για τους γιατρούς.
Οταν ο ενδιαφερόμενος ξέρει πως υπάρχουν τρεις γιατροί και αυτός θα είναι ο τέταρτος και ερχόμενος θα βιώσει καθεστώς υπερεργασίας και υπερεφημέρευσης, δεν θα έρθει ποτέ. Μετά όμως τα ρίχνουν στους εργαζόμενους» συμπληρώνει η έμπειρη ορθοπεδικός.
Για τη δική της ειδικότητα η Ι. Πασπάτη μας πληροφορεί ότι λόγω της υποστελέχωσης σε νοσηλευτικό προσωπικό «οι ορθοπεδικοί έχουμε περιοριστεί σε ένα θάλαμο με πέντε κρεβάτια, με αποτέλεσμα να νοσηλεύουμε μαζί μικρά και μεγάλα παιδιά, βαριά και ελαφριά περιστατικά, παιδιά με ειδικές ανάγκες, γονείς, συνοδούς, όλους σε ένα θάλαμο. Οταν έχουμε ανάγκες κυνηγιόμαστε από εδώ και από εκεί να βρούμε κρεβάτια».
Αλλού οι εξετάσεις
Πέραν της έλλειψης νοσηλευτικού προσωπικού, έχουν να αντιμετωπίσουν και τις ελλείψεις ιατρικού προσωπικού κυρίως στο βιοπαθολογικό εργαστήριο που περιλαμβάνει μικροβιολόγους και αιματολόγους. «Κατάφεραν να μείνουν τρεις γιατροί αυτή την περίοδο. Περιμένουμε δύο ακόμη, αλλά και πάλι θα είναι κάτω από τα όρια, καθώς δεν πρέπει να ξεχνάμε και τα τεράστια θέματα μετακινήσεων» σχολιάζει και δίνει ως παράδειγμα κάτι αδιανόητο που όμως συμβαίνει σε ένα παιδιατρικό νοσοκομείο: «Υπήρξαν μέρες το προηγούμενο διάστημα που στέλνανε τις γενικές αίματος στο “Αγία Σοφία” διότι δεν υπήρχε γιατρός να δει και να ολοκληρώσει την εξέταση. Μπορούμε να πάρουμε κάποιες τιμές από το μηχάνημα (αιματοκρίτης, αιμοσφαιρίνη), όμως για μία ολοκληρωμένη γενική αίματος πρέπει να γίνει μικροσκόπηση, που λόγω συνθηκών θα βγει την επόμενη μέρα». Για ένα ορθοπεδικό περιστατικό αυτό δεν αποτελεί μέγιστο πρόβλημα, παρόλο που είναι αδιανόητο να συμβαίνει, ωστόσο τα πράγματα δυσκολεύουν όταν πρόκειται για παιδιατρικό περιστατικό.
«Oταν αναζητήσεις στοιχεία για ένα πιθανό αιματολογικό πρόβλημα, χρειάζεται μελέτη στο μικροσκόπιο. Aρα για ένα σοβαρό περιστατικό, όπως τα παιδιατρικά, πρέπει να περιμένουν την επόμενη μέρα. Oλο αυτό δεν συνέβαινε παλαιότερα, τελευταία όμως συνέβη κι αυτό» λέει η Ι. Πασπάτη, προσθέτοντας πως «τις καλλιέργειες μάς τις κάνει αυτή την περίοδο το Σισμανόγλειο».
Η λίστα αναμονής για να χειρουργηθεί ένα παιδί στο Παίδων Πεντέλης αριθμεί περί τα 800 παιδιά για το σύνολο των ειδικοτήτων. «Τα δικά μας παιδιά που χρειάζεται να υποβληθούν σε βαριές επεμβάσεις» εξηγεί η Ι. Πασπάτη για κάποια από τα ορθοπεδικά περιστατικά «λόγω έλλειψης προσωπικού μπαίνουν στο χειρουργείο μόνο μία φορά τον μήνα. Η λίστα μας φτάνει ήδη μέχρι το 2026. Η καθυστέρηση της επέμβασης μπορεί να μην επιφέρει άμεσα μεγάλα προβλήματα, αυτό όμως δεν δικαιολογεί την τεράστια αναμονή. Υπάρχουν και παιδιά με ειδικές ανάγκες και όχι μόνο, τα οποία προσέρχονται στο νοσοκομείο και οι γονείς θεωρούν πως το χειρουργείο θα γίνει σε μία βδομάδα, σε ένα μήνα.
Αυτό είναι μεγάλη ματαίωση για τους γονείς. Μας τηλεφωνούν για να μας πουν πως το παιδί δυσκολεύεται, πονάει, δεν μπορεί να κάτσει» μας αναφέρει χαρακτηριστικά.
Ο ίδιος γολγοθάς
Το Νοσοκομείο Παίδων «Η Αγία Σοφία» είναι από τα μεγαλύτερα παιδιατρικά νοσοκομεία σε ευρωπαϊκό επίπεδο και το μεγαλύτερο της Ελλάδας, παρ’ όλα αυτά υφίσταται συνεχιζόμενη υποβάθμιση. Η συζήτηση με την Αγγελική Κρικρή, παιδοχειρουργό και μέλος της πενταμελούς επιτροπής της ΕΙΝΑΠ του Νοσοκομείου Παίδων «Η Αγία Σοφία», μας αποφέρει σημαντικές πληροφορίες και συμπεράσματα για τις συνθήκες νοσηλείας των μικρών ασθενών στο «Αγία Σοφία» αλλά και μια σαφή εικόνα όσων συμβαίνουν:
Οι κλειστές αίθουσες χειρουργείων αγγίζουν πάνω από το 60% των τακτικών χειρουργείων, ενώ οι λίστες αναμονής αριθμούν 2.000 και πλέον παιδιά. Η έλλειψη προσωπικού είναι δεδομένη και δυστυχώς αποτυπώνεται με τον χειρότερο τρόπο. Χαρακτηριστικά παραδείγματα τα παρακάτω: η μονάδα εντατικής λειτουργεί με πολύ λιγότερο προσωπικό, στα όρια πλέον της επικινδυνότητας. Με την ίδια δυσχέρεια έρχονται αντιμέτωποι και οι χρόνια μεταγγιζόμενοι ασθενείς, καθώς λόγω των τραγικών ελλείψεων το τμήμα αιμοδοσίας του νοσοκομείου αδυνατεί να τους εξυπηρετήσει, με σαφές κόστος για την υγεία τους. Νεογνά αναγκάζονται να είναι σε αναμονή ημερών και μηνών για την αποκατάσταση επειγουσών συγγενών χειρουργικών νόσων.
Οπως μας περιγράφει η Αγγ. Κρικρή, «το Σάββατο 25 Μαΐου το μεγαλύτερο παιδιατρικό νοσοκομείο της χώρας εφημέρευε χωρίς αξονικό τομογράφο, κατάσταση που θα συνεχίζεται για πολλές μέρες» ενώ παραδέχεται πως «ύστερα από μια γενική εφημερία μέχρι το πρωί της μεθεπόμενης υπάρχει μόνο μία χειρουργική αίθουσα για όλα τα παιδιά της Αττικής και πολλές φορές της Ελλάδας». Ο γολγοθάς των γιατρών αποτυπώνεται με τον πλέον ρεαλιστικό τρόπο στο σχόλιο της Αγγ. Κρικρή:
«Οι μέρες που ζούμε είναι δύσκολες γιατί παλεύουμε με τις τεράστιες ελλείψεις, τα τεράστια κενά που έχουν μια διαχρονικότητα και συσσωρεύουν συνεχώς νέα προβλήματα. Εμείς ως εργαζόμενοι, γιατροί, νοσηλευτές και λοιπό προσωπικό προτείνουμε λύσεις, είμαστε δεκτικοί σε όλα και αντί αυτή την κραυγή απόγνωσης και αγωνίας η κεντρική κυβέρνηση να την εκλάβει και να την ακούσει, μας στέλνει στα δικαστήρια, κηρύσσει τις στάσεις εργασίας του νοσοκομείου μας παράνομες, σέρνει την πρόεδρο στα πρωτοδικεία. Δεν γίνεται έτσι. Δεν θέλουν να μας ακούσουν γιατί δεν θέλουν να φτιάξει το κλίμα, να φτιάξει η κατάσταση στα παιδιατρικά νοσοκομεία.
Μέσα σε αυτά κάναμε τα παιδιά μας, μεγαλώσαμε οι ίδιοι και γίναμε μια οικογένεια. Τα πονάμε γιατί δεν είμαστε περαστικοί και δεν έχουμε προσωπικό όφελος. Εχουμε παιδάκια που τα γνωρίζουμε από τη μέρα που γεννήθηκαν και τα έχουμε για πολλά χρόνια μαζί μας. Με σύμμαχο τις οικογένειες και τους συλλόγους προσπαθούμε για το καλύτερο. Οι πολιτικοί όμως είναι απέναντί μας. Προσωπικά η στάση αυτή με έχει σοκάρει. Είναι σοκαριστικό να παλεύεις στο πεζοδρόμιο. Το κίνητρο να μένεις στο δημόσιο νοσοκομείο και να υπηρετείς τη δημόσια και δωρεάν υγεία είναι πολύ πολύ σημαντικό κι αυτό πρέπει να το ερμηνεύσουν. Δεν έχουμε όλοι προσωπικά ή πολιτικά κίνητρα όπως μας κατηγορούν. Υπάρχουν άνθρωποι που το κίνητρό τους είναι το κοινό καλό. Αυτό δεν μπορούν να το διανοηθούν αυτοί που μας κυβερνούν;» αναρωτιέται η Αγγ. Κρικρή.
«Προξενούν γέλιο οι αρλούμπες Γεωργιάδη»
Το δικό του μήνυμα μέσω του Documento στέλνει και ο νευροχειρουργός Παναγιώτης Παπανικολάου, διευθυντής στο Γενικό Νοσοκομείο Νίκαιας και γενικός γραμματέας της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών: «Προξενούν γέλιο στους υγειονομικούς οι αρλούμπες που αμόλησε ο υπουργός Υγείας Αδωνης Γεωργιάδης, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ δήλωσε πως στα νοσοκομεία παίδων της χώρας δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα αλλά φταίνε “οι συνδικαλιστικοί σκληροπυρηνικοί πυρήνες της Aριστεράς”. Προφανώς κατά τον κ. Γεωργιάδη τέτοιοι “πυρήνες” ευθύνονται για την κατάσταση στον Ευαγγελισμό, στο “Γεννηματάς”, στο Νίκαιας, στη Βούλα, στο Σερρών, στο Ρίο, στο Ρεθύμνου, στο Αγίου Νικολάου, στο Κέντρο Υγείας Γυθείου και σε όλα τα νοσοκομεία και τα κέντρα υγείας της χώρας. Είναι απορίας άξιον αν ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης συμφωνεί και καλύπτει την αρλουμπολογία του κ. Γεωργιάδη».
Δείτε επίσης: Νοσοκομείο «Αττικόν»: Λείπουν 150 νοσηλευτές, δεν βγαίνουν οι βάρδιες, αλλά δεν γίνονται προσλήψεις
Γεωργιάδης: «Η εικόνα ότι η δεύτερη κυβέρνηση του Μητσοτάκη δεν ήταν καλή έχει θεραπευτεί»
Το ΕΣΥ καταρρέει και ο Άδωνης παριστάνει τον λογιστή του Κασσελάκη