Ο Κυριάκος Βελόπουλος ήταν ο μεγάλος νικητής του debate. Λυπάμαι που το λέω, αλλά θα φανεί και στην κάλπη. Στόχευσε το αμόρφωτο, βαθιά φοβικό, λαϊκίστικο, θρησκόληπτο, πατριδοκάπηλο δεξιό κοινό και θα το κερδίσει. Σημειώνω ότι χωρίς αυτό, ο Μητσοτάκης δε θα έπαιρνε ποτέ περίπου 40% το 2019.
Ο Βαρουφάκης είναι «το έξυπνο πουλί που από τη μύτη πιάνεται». Έχει το ελκυστικό prestige του καθηγητή, ταυτόχρονα με τον απωθητική ναρκισσισμό.
Κι άλλοι πολιτικοί έχουν πέσει θύματα της ευφυίας τους, όπως ο Θεόδωρος Πάγκαλος και ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Δεν είναι ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος.
Ο Κουτσούμπας δεν ήταν ο χαριτωμένος Κουτσούμπας του «αλλά αυτοί είστε» που βλέπουμε στο Luben. Ξύλινος και εκτός χρόνου (κυριολεκτικά και μεταφορικά). Ένα καλό έχει κάνει – κάποιος που ξέρει από επικοινωνία θα του το σφύριξε: Έχει κόψει μαχαίρι τις λέξεις «λυκοσυμμαχία» και «ευρωμονόδρομος». Αυτό από μόνο του του δίνει πόντους.
Ο Ανδρουλάκης για μένα χθες δεν ήταν αυτό που διαβάζω γύρω σήμερα. Εντάξει, πέταξε μπηχτές στον Τσίπρα, λογικό είναι, δεν είναι… ΣΥΡΙΖΑ. Όμως μετά το χθεσινό debate μού φαίνεται αδιανόητο να μπορέσει το «πρόβατο» να συνεργαστεί με τον «λύκο» που τον παρακολουθούσε. Υπάρχει χάσμα. Αυτά στη θεωρία, γιατί στην πράξη δεν ξέρουμε τι έχει ακούσει και με τι τον κρατάει ο υποκλοπέας.
Πάντως, παρά τα κακά ελληνικά του, ήταν πιο καλός από ό,τι περίμενα.
Ο Τσίπρας είναι ο δεύτερος νικητής του debate μετά τον Βελόπουλο. Έβαλε δύο γκολ. Το «κάθομαι ανάμεσα στους δύο πρωταγωνιστές του μεγαλύτερου σκανδάλου της μεταπολίτευσης» και όσα πιεστικά για τον υποκλοπέα ακολούθησαν τη φράση. Και η απάντηση για Φλωράκη – Κύρκο – Ανδρέα Παπανδρέου με κορωνίδα «τον λαό τον σώζει η ενότητα» που χτύπησε στην καρδιά το ακροατήριο των ΚΚΕ – ΜΕΡΑ25.
Έφαγε κι ένα γκολ, στην ερώτηση για τους συνταξιούχους. Την άφησε αναπάντητη, τόσο για τις 22 μειώσεις επί των ημερών του (που είναι ψέμα), όσο και για το ξύλο που έφαγαν από τα ΜΑΤ (που είναι αλήθεια). Είχε και ένα άνευρο τελικό τρίλεπτο, όπου προφανώς άκουσε τις συμβουλές κάποιων επικοινωνιολόγων και άρχισε τα τετριμμένα σλόγκαν – με εξαίρεση τα τελευταία 40 δευτερόλεπτα. Αφήστε τον άνθρωπο ελεύθερο, όταν ελευθερώνεται, λάμπει.
Και πάμε στον Πρωθυπουργό. Τι να πεις εδώ; Καταρχάς, ήταν φανερό ότι κάποιες ερωτήσεις τις γνώριζε από πριν. Ροδάνι η γλώσσα του. Στις άλλες, που δεν ήξερε, είχε άλλο χρώμα την ώρα που μιλούσε.
Με δεδομένη την πολιτική αγαρμπιά και αταλαντοσύνη του, απέφυγε τη μεγάλη γκάφα. Δεν είπε πχ κανένα «μειώσαμε τους μισθούς», όπως έχει κάνει ως τώρα σε τρεις από στήθους προεκλογικές του ομιλίες σε… άναυδο κομματικό ακροατήριο.
Και θα μπορούσε να έχει καταφέρει να τα κουτσοβολέψει, αν δεν υπήρχαν δύο παράμετροι:
Α. Η Ράνια Τζίμα. Με μία ερώτηση διατυπωμένη σαν κομψοτέχνημα, τον έφερε προ των ευθυνών του. Το έκαναν ο Νίξον, ο Κουρτς, ο Τζόνσον μετά από μεγάλα σκάνδαλα. Εσείς σκεφτήκατε να παραιτηθείτε;
Β. Ο κακός χαρακτήρας του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ο αλαζονικός, ο αυταρχικός. Κι όμως, απάντησε «όχι, δεν το σκέφτηκα». Το ξαναγράφω: Απάντησε «όχι, δεν το σκέφτηκα»!
Όσο δύσκολη κι αν ήταν η ερώτηση της Ράνιας Τζίμα, αν είχε λίγη τσίπα, λίγη ενσυναίσθηση, θα μπορούσε να βρει μία πιο αξιοπρεπή απάντηση. Όμως βγήκε από μέσα του ο… «no, you have not been to Samos», ο «εμείς μετράγαμε στρέμματα, εσείς φέρετρα» άθλιος εαυτός του.
Επί τέσσερα χρόνια, 39 κατασκευαστές ερωτήσεων συνιστούσαν «Κούλης». Αυτοί δεν ήξεραν ότι θα έρθει η Ράνια Τζίμα να κάνει μία ερώτηση.
Υ.Γ.: Δε θα σχολιάσω τους όρους διεξαγωγής του debate. Οι ίδιοι οι πολιτικοί βγαίνουν και λένε «θα θέλαμε περισσότερο διάλογο», ενώ εκείνοι -μέσω της διακομματικής- έχουν επιλέξει αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο μη διαλόγου. Αποκορύφωμα, η δήλωση του ευρισκόμενου σε πλήρη σύγχυση πρωθυπουργού, ο οποίος στα σκαλιά της ΕΡΤ δήλωσε «δεν μπορεί να έχει να γίνει 8 χρόνια debate» ενώ ο ίδιος το αρνούταν. Και προέτρεψε «να συναντιόμαστε συχνότερα» ενώ κάθε μέρα απορρίπτει την πρόταση του βασικού του αντιπάλου για τηλεμαχία των δύο.