Η γενιά που έφερε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία γερνάει. Ίσως τους γέρασε και το ίδιο το ΠΑΣΟΚ εκτός από τον αδυσώπητο χρόνο που περνάει.
3 του Σεπτέμβρη του 1974 το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου γίνεται η σπίθα για μια δημοκρατική, σοσιαλιστική αλλαγή σε μια χώρα που αρχίζει να ορθοποδίζει μετά τη χούντα των Συνταγματαρχών. Η «αλλαγή» πραγματώθηκε τον Οκτώβριο του 1981. To «γήρας» έκανε την εμφάνισή του πολύ λίγο αργότερα – πάντα πριν ο χρόνος αρχίσει τη δική του αέναη δουλειά.
Η ιδεολογική αποταυτοποίηση που άρχισαν να νιώθουν οι «πασόκοι», όχι αυτοί που ξεροστάλιαζαν για να μπει τ’ όνομά τους σε κάποια κόλα αναφοράς προς διορισμόν, ούτε αυτοί που μέσα από τις θέσεις που μπορούσαν να καταλάβουν γέμιζαν και τις τσέπες τους είναι αυτή που θα θυμάμαι πάντα σαν ένα ζωντανό μάθημα πολιτικής κοινωνιολογίας.
Πολύ γρήγορα η εξουσία και τα φράγκα των πακέτων Ντελόρ μετέτρεψαν την εικόνα του σοσιαλιστικού οράματος των απλών ιδεολόγων φίλων, μελών, οπαδών σε ένα μηχανισμό πλουτισμού και διαφοράς.
Οι ιδέες του ΠΑΣΟΚ ξεπουλήθηκαν εύκολα και κυρίως αρκετά γρήγορα από επιφανή στελέχη μεταλλάσσοντας το κόμμα αλλά και την ίδια την ελληνική κοινωνία.
Φαινόμενα Γιαννοπουλισμού τότε άνθησαν. Θα μου πεις οι νεότεροι δεν ξέρουν ποιος είναι Βαγγέλης Γιαννόπουλος. Ε, ας διαβάσουν. Γιατί ένα από τα από τα χειρότερα πράγματα που συνέβησαν επί ΠΑΣΟΚ ήταν η στοχοποίηση της μόρφωσης, της παιδείας (με την γενικότερη έννοιά της που είναι και η πιο ουσιαστική!) Σήμερα ζούμε τα απότοκα αυτής της κυρίαρχης νοοτροπίας που γαλούχησε σχεδόν δύο γενιές!!!
Τότε «εφευρέθηκε» η έννοια του «κουλτουριάρη» που ήταν κάτι σα βρισιά. Αν διάβαζες κάτι παραπάνω, αν πήγαινες να δεις σινεμά ή θέατρο οπότε είχες μια κριτική στάση σε ό,τι συμβαίνει ήσουν δακτυλοδεικτούμενος. Η Αυριανή του Κουρή ήταν το όπλο του συστήματος που δολοφονούσε χαρακτήρες. Τότε δεν είχαμε τρολ και facebook, ούτε τα φανταζόμασταν.
Επί ΠΑΣΟΚ η Μάργκαρετ, σύζυγος πρωθυπουγρού και μητέρα μετέπειτα πρωθυπουργού έκοψε στον αέρα κρατικής τηλεόρασης ταινία του νέου Ελληνικού Κινηματογράφου.
Σήμερα τα πράγματα γίνονται πιο κομψά.
«Κλέψε – κατά προτίμηση το δημόσιο – αρκεί να μη σε πιάσουν»! Άλλη μια πασοκική κληρονομιά!
Να λίγα φαινόμενα που προκάλεσαν ένα απότομο ιδεολογικό γήρας στη φλόγα της νιότης που ήθελε να κάψει το παλιό, και έσβησε μόνη της, από τη μανία της (ίσως)!
Από την άλλη η αποποινικοποίηση της μοιχείας και ο πολιτικός γάμος. Μπορεί σήμερα να φαίνονται αυτονόητα. Δεν ήταν όμως τότε. Και γι’ αυτό ήταν σπουδαίες κινήσεις.
Δυστυχώς, μάλλον για όλους μας, το ΠΑΣΟΚ αλλοτριώθηκε γρηγορότερα από όσο αντέχε το ίδιο και η χώρα. Κι έτσι πολλοί από μας το θυμόμαστε μόνο από τις στρεβλώσεις που μας κληροδότησε.
