Ήταν 29 Μαρτίου 2007. Μέρα κατά την οποία γράφτηκε μια από τις πιο μαύρες σελίδες στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Μέρα κατά την οποία ο 22χρονος τότε, Μιχάλης Φιλόπουλος, οπαδός του Παναθηναϊκού, έπεφτε νεκρός στη λεωφόρο Λαυρίου στην Παιανία, μετά από «πόλεμο» οργανωμένων (και μη) οπαδών Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού…
Δέκα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από εκείνο το τραγικό «ραντεβού θανάτου», όπου οι φανατικοί οπαδοί των δύο ομάδων όρισαν, για ένα απίστευτο ξεκαθάρισμα λογαριασμών, με «κάλυψη» έναν αγώνα Κυπέλλου βόλεϊ γυναικών μεταξύ «πράσινων» και «κόκκινων» στο κλειστό της Παιανίας…
Δέκα χρόνια πέρασαν αλλά η δολοφονία του 22χρονου δεν παραδειγμάτισε κανέναν. Τα «ραντεβού θανάτου» έχουν πάρει διαστάσεις, οι αρμόδιοι φορείς έχουν σηκώσει τα χέρια ψηλά και οι ΠΑΕ σφυρίζουν αδιάφορα, καλύπτοντας με διάφορους τρόπους, τους «ένδοξους λαούς» ή, αν προτιμάτε, τους ιδιωτικούς στρατούς των αφεντικών τους…
Περισσότερα από 400 άτομα λέγεται ότι πήραν μέρος στην «μάχη της Παιανίας», με ο,τι όπλο μπορεί να φανταστεί κανείς. Τα πάντα εκτός από πιστόλια! Μαχαίρια, λοστοί, κροτίδες, πέτρες, ξύλα, σουγιάδες, καδρόνια, ρόπαλα με καρφιά, ακόμη και… πορτοκάλια με γυαλιά!
Ο Μιχάλης Φιλόπουλος μαχαιρώθηκε στο πόδι κι έμεινε αιμόφυρτος να κείτεται στο οδόστρωμα . Μια φωτογραφία που έκανε το γύρο του κόσμου προκαλώντας σωρεία αντιδράσεων που ακόμη και τώρα, μετά από μια δεκαετία, τα όποια μέτρα χουν μείνει στα λόγια και σπάνια οι αρχές προλαβαίνουν τέτοια «ραντεβού»
Οι οπαδοί του Παναθηναϊκού είχαν προσυγκεντρώσεις σε διάφορα σημεία της Αθήνας και όλοι μαζί ενώθηκαν σε μια κεντρική συγκέντρωση στο Χαλάνδρι, από όπου αναχώρησαν όλοι μαζί για την Παιανία με στόχο να φθάσουν πρώτοι στο «ραντεβού» για να έχουν το πάνω χέρι. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού, που σύμφωνα με μαρτυρίες ήταν περισσότεροι, είχαν προσυγκεντρώσεις σε διάφορα σημεία του Πειραιά και της Αθήνας και όλοι μαζί ενώθηκαν στην εθνική οδό όπου αναχώρησαν για το «ραντεβού θανάτου» ως… μηχανοκίνητο τάγμα με δεκάδες «παπάκια» και μηχανές, τις οποίες άφησαν μακριά από τον τόπο του ραντεβού και συνέχισαν με τα πόδια για το σημείο της σύγκρουσης. Οι μάχες ήταν σφοδρότατες, με τραυματίες, ζημιές σε καταστήματα και αυτοκίνητα και τραγική κατάληξη την δολοφονία με μαχαίρι του Μιχάλη Φιλόπουλου. Μόλις έγινε γνωστό το φονικό, όλοι έσπευσαν να εξαφανιστούν για να μην μπλέξουν. Η αστυνομία που έφθασε στο σημείο κατόπιν εορτής. Και είναι απορίας άξιον, πως δύο μεγάλες μηχανοκίνητες πορείες που διήνυσαν τη μισή Αθήνα και τον Πειραιά έστω και χωρίς διακριτικά, δεν αντιλήφθηκε κανείς αρμόδιος…
Υπό την κατακραυγή του κόσμου και των ΜΜΕ, η αστυνομία ξεκίνησε εφόδους σε δεκάδες συνδέσμους οπαδών όπου βρήκε του κόσμου τις… γιάφκες με κάθε λογής πολεμοφόδια, ακόμη και πιστόλια!
Στην πορεία των ερευνών έγιναν δεκάδες προσαγωγές και συλλήψεις, η δίκη κράτησε χρόνια με απίστευτες μαρτυρίες και ανατροπές και τελικά το 2012, το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων καταδίκασε σε φυλάκιση τέσσερις από τους κατηγορούμενους:
*Τον Χρήστο Σακάτη, σε ποινή κάθειρξης 16 ετών, για ανθρωποκτονία από πρόθεση, αναγνωρίζοντάς του μειωμένο καταλογισμό λόγω τοξικομανίας. Σε πρώτο βαθμό είχε καταδικαστεί σε ισόβια.
*Τον Βασίλη Ρουμπέτη, σε κάθειρξη 12 ετών, για απλή συνέργεια σε ανθρωποκτονία από πρόθεση, με το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου. Σε πρώτο βαθμό είχε αθωωθεί από την κατηγορία της ανθρωποκτονίας, αλλά βρέθηκε ξανά στο εδώλιο μετά από έφεση του εισαγγελέα Εφετών.
*Τον Νίκο Βαγιόπουλο, σε ποινή κάθειρξης 10 ετών, για απλή συνέργεια σε ανθρωποκτονία από πρόθεση, με αναγνώριση των ελαφρυντικών της μετεφηβικής ηλικίας και του πρότερου έντιμου βίου
*Τον Βασίλη Ψυκάκο, σε κάθειρξη επίσης 10 ετών, για απλή συνέργεια σε ανθρωποκτονία, με το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου.
