Καμία πρόνοια για το δημόσιο συμφέρον, η μπίλια έχει κάτσει στον επενδυτή και σε ό,τι αυτός θέλει. Χωρίς να έχει δώσει ούτε ένα ευρώ, ο επενδυτής του Ελληνικού, η Lamda Development, έχει το ελεύθερο να καθορίζει τα πάντα: να περιφράσσει το σύνολο της έκτασης ή επιμέρους τμήματά της, απαγορεύοντας έτσι την ελεύθερη πρόσβαση στο κοινό και να περιορίζει δραστικά την ελεύθερη πρόσβαση στην παραλία, δημιουργούνται ιδιωτικές παραλίες κατά παράβαση του Συντάγματος. Φυσικά έχει το πάνω χέρι καθώς η διανομή της ιδιοκτησίας του ακινήτου (70-30%) και το δικαίωμα της επιφανείας για 99 χρόνια επί αυτού έχει γίνει με τρόπο που ευνοεί τον επενδυτή σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος, ενώ έχει δικαίωμα σε κάθε είδους διευκολύνσεις. Κι όλα αυτά για να δημιουργηθεί μια πόλη πλουσίων.
Αυτά καταγγέλλει η Ευρεία Επιτροπή Υπεράσπισης του Ελληνικού, η οποία σημειώνει στην καταγγελία-ανακοίνωσή της:
Με το ν. 4787/21 (ΦΕΚ 44/Α/26-3-2021) που ενέκρινε πρόσφατα η Βουλή, με τις ψήφους ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ, εκπληρώνεται μια ακόμη προϋπόθεση για την οριστική μεταβίβαση στη Lamda Development της ΕΛΛΗΝΙΚΟ Α.Ε. και μέσω αυτής του πρώην αεροδρομίου και της παραλίας του Ελληνικού.
Είναι αξιοσημείωτο ότι, ενώ η μεταβίβαση δεν έχει γίνει ακόμη και ενώ ο επενδυτής δεν έχει καταβάλει ούτε ένα ευρώ από το εξευτελιστικό τίμημα απόκτησης της έκτασης, ο νόμος του δίνει το δικαίωμα να κάνει έργα/παρεμβάσεις μέσα σε αυτήν, μεταξύ των οποίων και τη συνολική ή επιμέρους περίφραξη της. Ειδικότερα με τον νόμο αυτόν ρυθμίζονται μια σειρά ζητήματα όπως:
- Η διανομή της ιδιοκτησίας του ακινήτου (70% – 30%) και το δικαίωμα της επιφανείας για 99 χρόνια επί αυτού, με τρόπο που ευνοεί τον επενδυτή σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος. Και τούτο διότι:
– κατά τον υπολογισμό δεν αφαιρέθηκαν προηγουμένως οι κοινόχρηστοι/κοινωφελείς χώροι οι οποίοι ούτως ή άλλως θα περνούσαν στο ελληνικό δημόσιο και χωρίς διανομή. Επιλέχτηκε δηλαδή ο επαχθέστερος για το δημόσιο υπολογισμός, έτσι ώστε να χαριστεί στον επενδυτή ένα μέρος του ποσοστού κυριότητας που του αναλογούσε.
– αξιοποιήθηκε προηγούμενη φωτογραφική τροποποίηση του δικαιώματος επιφανείας (του δικαιώματος δηλαδή του επενδυτή να εκμεταλλεύεται για 99 χρόνια την έκταση που παραμένει κυριότητας του ελληνικού δημοσίου), που είχε γίνει με τον πτωχευτικό κώδικα πέρσι τον Οκτώβριο. Συγκεκριμένα, δίνεται η δυνατότητα κατάτμησης του δικαιώματος αυτού χωρίς τη συναίνεση του δημοσίου και δικαίωμα σε τρίτο να εγγράψει υποθήκη, προσημείωση, οποιοδήποτε εμπράγματο βάρος επί του δικαιώματος αυτού, χωρίς να διασφαλίζεται ότι το ελληνικό δημόσιο θα πάρει πίσω τα ακίνητα ελεύθερα βαρών μετά τη λήξη του.
- Δίνεται η δυνατότητα στον επενδυτή να περιφράξει το σύνολο της έκτασης ή επιμέρους τμήματά της, απαγορεύοντας έτσι την ελεύθερη πρόσβαση στο κοινό.
- Περιορίζεται δραστικά η ελεύθερη πρόσβαση στην παραλία, δημιουργούνται ιδιωτικές παραλίες κατά παράβαση του Συντάγματος.
- Παρέχονται ορισμένες διευκολύνσεις στον επενδυτή όπως:
-Η ενιαία λειτουργία συγκεκριμένων εμπορικών χρήσεων, που προβλέπονται στη γενική κατηγορία «Τουρισμός – Αναψυχή».
-Η λειτουργία ξενοδοχείων και τουριστικών εγκαταστάσεων συνιδιοκτησίας σε ψηλά κτίρια.
-Ειδικές ρυθμίσεις για την έκδοση αδειών οικοδομικών έργων και κατασκευών, η αντικατάσταση της άδειας με απλή έγκριση από το Γραφείο Ελληνικού για όποιο έργο βρίσκεται εκτός κτιριακών ενοτήτων των ζωνών ανάπτυξης και του πάρκου και περαιτέρω συμπίεση των προθεσμιών στη διαδικασία των αδειοδοτήσεων, ακόμη και στο 10ήμερο, ειδάλλως θεωρείται ότι η αρμόδια υπηρεσία συναινεί.
-Η πραγματοποίηση από τον επενδυτή ορισμένων έργων, πριν από το οριστικό κλείσιμο της αγοραπωλησίας της ΕΛΛΗΝΙΚΟ Α.Ε.
-Η απαλλαγή από κάθε φόρο, τέλος, εισφορά, αμοιβή ή δικαίωμα υπέρ του δημόσιου, της μεταβίβασης των εμπράγματων δικαιωμάτων επί της έκτασης από το ΤΑΙΠΕΔ στην ΕΛΛΗΝΙΚΟ Α.Ε. την οποία θα αγοράσει ο επενδυτής.
Και όλα αυτά γιατί;
Για να ξεπουληθεί στην κυριολεξία μια δημόσια περιουσία ανεκτίμητης αξίας, προκειμένου να χτιστεί μια περίκλειστη «πόλη μέσα στην πόλη» πλουσίων. Με πλέον των 3 εκ. τ.μ. κτίσματα, με δεκάδες υψηλά κτίρια 25 έως και 50 – 60 μέτρων, με 7 ουρανοξύστες των 200 μ., με χιλιάδες κατοικίες, χώρους υπηρεσιών και μεγάλα εμπορικά κέντρα, με ξενοδοχεία και ένα τεράστιο καζίνο.
Διανύουμε μια περίοδο όπου, παγκόσμια και πανευρωπαϊκά, αναπτύσσονται μαζικά κινήματα με πρωτεργάτες τους νέους, γίνεται ευρύτερα συζήτηση και προωθούνται διαφορετικές επιλογές (απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, επενδύσεις φιλικές προς το περιβάλλον κ.λ.π.). Ενώ στόχος διεθνών πολιτικών είναι η λήψη μέτρων και η αναπροσαρμογή των προτύπων ανάπτυξης στην κλιματική αλλαγή, στη χώρα μας προωθείται μια τερατώδης επένδυση real estate. Όταν ακόμα και η περιβαλλοντική μελέτη των ίδιων των επενδυτών, βαθμολογεί το σχέδιο αρνητικά με -2 ως προς τις επιπτώσεις του σε σχέση με την κλιματική αλλαγή.
Ταυτόχρονα, το Δημόσιο αποποιείται την τελευταία ευκαιρία μιας σχεδιασμένης θετικής επίδρασης στο μικροκλίμα όχι των νοτίων προαστίων, αλλά ολόκληρου του Λεκανοπέδιου της Αττικής, όπου ζει σχεδόν ο μισός πληθυσμός της Ελλάδας. Αντί για μια τέτοια παρέμβαση συμβατή με τον άνθρωπο και το περιβάλλον, προβάλλονται ως πρότυπο ανάπτυξης οι ουρανοξύστες πλάι στη θάλασσα, οι «τοίχοι» από μπλοκ πανύψηλων κτιρίων γύρω-γύρω από το όποιο πάρκο και το παράδειγμα του Λας Βέγκας και του Ντουμπάι.
Το επιχείρημα των υποστηρικτών αυτού του είδους αξιοποίησης του Ελληνικού, ότι θα επενδυθούν μεγάλα κεφάλαια που θα τροφοδοτήσουν την ανάπτυξη και θα δημιουργήσουν χιλιάδες θέσεις εργασίας, είναι κάλπικο. Κατ αρχήν δεν θα δημιουργήσει μόνο αλλά και θα καταστρέψει χιλιάδες θέσεις εργασίας, πλήττοντας καίρια τις γύρω του τοπικές αγορές. Επίσης, οι θέσεις εργασίας που θα δημιουργήσει σταδιακά, ανάλογα με τους ρυθμούς υλοποίησης της επένδυσης (για τους οποίους διατυπώνονται βάσιμα ερωτηματικά από διάφορες πλευρές), θα είναι σε μεγάλο βαθμό χωρίς δικαιώματα, επισφαλείς και χαμηλά αμειβόμενες.
Όλο αυτό το μοντέλο ανάπτυξης, θα έχει πρόσκαιρα αποτελέσματα, είναι ευάλωτο στα γυρίσματα της οικονομικής συγκυρίας και θα ανατροφοδοτήσει τους όρους αναπαραγωγής νέων κρίσεων.
Εμείς εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι η εμβληματική όπως εμφανίζεται επένδυση του Ελληνικού, δεν υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον αλλά το εύκολο και γρήγορο κέρδος μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων. Γι’ αυτό θα συνεχίσουμε τις προσπάθειες για την ενημέρωση των πολιτών, για την προοπτική και τα αποτελέσματα που θα έχει. Για τους άμεσους και μακροπρόθεσμους κινδύνους που εγκυμονεί.
Προβάλλοντας, επίσης, την ευεργετική για την κοινωνία επίδραση (περιβαλλοντική, αναπτυξιακή, κοινωνική) που θα είχε η αξιοποίηση του χώρου για τη δημιουργία ενός δημόσιου μητροπολιτικού πάρκου πρασίνου, πολιτισμού, αθλητισμού, αναψυχής. Αξιοποίηση ρεαλιστική και ελάχιστου κόστους, αναγκαία για τους πολλούς και όχι για τους λίγους.
