Τόσον πριν όσον και μετά την 20/8/2018 τα κόμματα της αντιπολίτευσης και τα φιλικά ΜΜΕ ενορχηστρώνουν τη στρατηγική και τακτική τους με κύριο στόχο την αμφισβήτηση ενός κρίσιμου γεγονότος, το οποίο επισυνέβη σε συγκεκριμένο τόπο και χρόνο και άρα υπάρχει ως γεγονός της αντικειμενικής πραγματικότητας ανεξάρτητα από υποκειμενικές διαθεσιμότητες ή και ικανότητες. Πρόκειται για το τέλος του καλούμενου τρίτου μνημονίου, που έλαβε χώρα την 20 /8/2018.
Η Νέα Δημοκρατία αλλά και τα λοιπά κόμματα της αντιπολίτευσης αρχικά επένδυσαν στο ότι δεν πρόκειται να τελειώσει το τρίτο μνημόνιο και θα παραταθεί, μετά ακολούθησαν ένα παραλλαγμένο σενάριο με κεντρική ιδέα ότι τα ψηφισμένα δημοσιονομικά μέτρα για τα μετά το 2018 έτη συνιστούν ένα κρυφό τέταρτο μνημόνιο και στη συνέχεια όταν τσαλακώθηκαν άσχημα από τις δημόσιες ανακοινώσεις των αρμόδιων ευρωπαϊκών θεσμών και τις επίσημες δηλώσεις των εκπροσώπων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας αλλά και αρχηγών κρατών, πρωθυπουργών και λοιπών αξιωματούχων διεθνών και ευρωπαϊκών οργανισμών, αναδιπλώθηκαν στο σενάριο ότι το τέλος του τρίτου μνημονίου σημαίνει συνέχιση σκληρών μέτρων λιτότητας χωρίς φθηνή χρηματοδότηση και άλλα παραμυθάκια σύμφωνα με την παλιά δοκιμασμένη μέθοδο του «δεν πρέπει να αφήσεις την αλήθεια να καταστρέφει μια βολική για τα συμφέροντα σου ιστορία», αφού πολλοί μπορεί να αγαπούν την αλήθεια αλλά οι περισσότεροι όχι πιο πολύ από το συμφέρον τους.
Ποια είναι όμως η αλήθεια; τι έγινε την 20/8/2018 και τι ισχύει στη συνέχεια; Κάθε άποψη που διεκδικεί εχέγγυα αλήθειας πρέπει να μην αρνείται την πραγματικότητα και να μην αντιστέκεται στα γεγονότα. Και αυτό γιατί η αλήθεια είναι εμμαρτυρημένη αίσθηση, όπως έλεγε ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Επίκουρος, άλλως η εξίσωση ενός διανοήματος με τα πράγματα σύμφωνα με τα ισχύοντα στην αριστοτέλεια τυπική λογική.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ότι την 20 /8/2018 έληξε το τρίτο μνημόνιο, έπαυσε η υποχρέωση προέγκρισης κάθε μέτρου δημοσιονομικής πολιτικής και όχι μόνο από τους εκπροσώπους των δανειστών, ανακτήθηκε σημαντικό μέρος της –από το 2010– χαμένης εθνικής κυριαρχίας στην άσκηση οικονομικής πολιτικής, η Ελλάδα επιλέγει τα μέσα προς επίτευξη των στόχων της οικονομικής πολιτικής χωρίς προηγούμενο έλεγχο των δανειστών, παραμένει η αυστηρή επιτήρηση για συνέχιση των μεταρρυθμίσεων, υψηλά πλεονάσματα και συνετή οικονομική πολιτική με εκ των υστέρων και όχι εκ των προτέρων ελέγχους των δανειστών, οι οποίοι δικαιολογημένα ενδιαφέρονται να ακολουθείται οικονομική πολιτική, η οποία θα επιτρέπει στην Ελλάδα να επιστρέψει τα δανεικά.
Όλα τα παραπάνω εμμαρτυρούνται και πιστοποιούνται από διεθνείς και ευρωπαϊκούς οργανισμούς, δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς, από οικονομολόγους και πολιτικούς με διεθνή αναγνώριση και φήμη, συγκροτούν μία αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα, που δεν αντιστοιχεί στο αφήγημα της μείζονος και ελάσσονος αντιπολίτευσης και των φίλιων δυνάμεων στα συστημικά ΜΜΕ. Αυτή η νέα πραγματικότητα δεν επιτρέπει επιστροφή στο προ του 2008 καθεστώς ασυδοσίας και σπατάλης. Και αυτό γιατί κάθε κράτος με ή χωρίς επιτήρηση κατά την άσκηση οικονομικής πολιτικής υποχρεούται να λαμβάνει υπόψη όλες τις συνιστώσες και τάσεις της οικονομικής πραγματικότητας σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, τις τρέχουσες εξελίξεις και συγκυρίες, τις επικρατούσες στις αγορές συνθήκες χωρίς βολονταρισμούς, εάν θέλει να χαράζει και να υλοποιεί ένα αναπτυξιακό σχέδιο παραγωγής και δίκαιης διανομής πλούτου προς όφελος της πλειονότητας των πολιτών.
Στη ζωή των ανθρώπων και των κοινωνιών γενικά και στην πολιτική αρένα ειδικά ισχύει μία απαράβατη κατευθυντήρια αρχή: «Οταν αγνοείς τα αυτονόητα, τα αυταπόδεικτα και τα αποδεδειγμένα, αποτυγχάνεις με βεβαιότητα». Με την ακολουθούμενη πολιτική διαχείρισης του τέλους των μνημονίων ο Κυριάκος Μητσοτάκης, οι επικοινωνιολόγοι και οι λοιποί παρακοιμώμενοί του, καθώς και τα ΜΜΕ που τον ποδηγετούν, παρά τις αδιαμφισβήτητες ικανότητές τους στη φαιά και μαύρη προπαγάνδα, την κατασκευή και παραποίηση στοιχείων, την απόκρυψη της αλήθειας, την παραπληροφόρηση της κοινής γνώμης και λοιπά καλά κάγαθά, αγνοούν ή παραγνωρίζουν ότι η αλήθεια δεν μπορεί να κρυφτεί εύκολα γιατί δεν είναι παντού καλοδεχούμενη και επειδή δεν αντέχουν το φως της προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από τον ίσκιο της.
Στις επόμενες εκλογές, όπου οι πολίτες θα κληθούν να απαντήσουν στο κρίσιμο δίλημμα αν εμπιστεύονται το μέλλον τους σε αυτούς που τους έβαλαν στα μνημόνια ή σε αυτούς που τους έβγαλαν από τα μνημόνια, θα αντιληφθούν το μάταιο των κόπων τους και το ασύμφορο της πολυδάπανης επένδυσης.
