Το Μουσείο της Ακρόπολης στην Αθήνα είναι ένα αρχιτεκτονικό θαύμα που δικαίως έχει αποσπάσει τόσες διακρίσεις, γράφει σήμερα η δημοσιογράφος της βρετανικής Guardian Ριάνον Λούσι Κόσλετ, με αφορμή την επίσκεψή της στην ελληνική πρωτεύουσα την περασμένη εβδομάδα.
Η συντάκτρια επισημαίνει την “σκόπιμη απουσία” των εκθεμάτων–των Μαρμάρων του Παρθενώνα–τα οποία οι Έλληνες, όπως γράφει, ελπίζουν να επιστραφούν κάποια μέρα στην πατρίδα τους.
Πολλοί αναγνώστες αναμφίβολα θα γνωρίζουν ότι πολλά από αυτά τα ανεκτίμητης αξίας γλυπτά “βρίσκονται σε ένα σκοτεινό δωμάτιο του Βρετανικού Μουσείου αφού ο λόρδος Έλγιν τα απέσπασε από τον Παρθενώνα στις αρχές του 1800”.
“Αυτό είναι ένα ζήτημα έντονης αντιπαράθεσης, αλλά και ένα θέμα για το οποίο οι περισσότεροι Βρετανοί, ειδικά οι νέοι και χωρίς ιμπεριαλιστικές απόψεις, αγωνιούν να διευθετηθεί”.
Και η συντάκτρια επισημαίνει ότι, σε δημοσκόπηση του 2014 της YouGov μόλις το 23% των Βρετανών ήθελαν να παραμείνουν τα Μάρμαρα του Παρθενώνα στη χώρα τους.
Η δημοσιογράφος επισημαίνει ότι οι Έλληνες εξακολουθούν να επιθυμούν σφόδρα της επιστροφή των Μαρμάρων και ότι το Brexit είναι η ιδανική ευκαιρία για την κυβέρνηση της Αθήνας να ασκήσει πιέσεις προς αυτή την κατεύθυνση. “Στο κάτω κάτω, το Λονδίνο θα χρειαστεί την έγκριση από όλες τις χώρες –μέλη αν συναφθεί συμφωνία για το Brexit”.
Και το άρθρο συνεχίζει λέγοντας ότι υπάρχουν πολλά ακλόνητα επιχειρήματα για την επιστροφή των Μαρμάρων και συμβουλεύει όποιον ενδιαφέρεται για το θέμα να ακούσει τον διάλογο που είχαν νωρίτερα αυτή τη χρονιά ο Άντριου Τζορτζ, ο πρόεδρος της Eπιτροπής για την Επιστροφή των Μαρμάρων “Marbles Reunite” και βουλευτής των Φιλελεύθερων Δημοκρατών, και ο ηθοποιός Στίβεν Φράι, που έκαναν έκκληση για την επιστροφή τους.
Αλλά το πιο πειστικό επιχείρημα, γράφει η δημοσιογράφος, προήλθε από ένα μέλος του κοινού που παρακολούθησε τη συζήτηση και το οποίο επισήμανε ότι τα Μάρμαρα είναι το μοναδικό έργο τέχνης που δεν θα πρέπει να μοιράζεται: “Δεν θα ήταν περίεργο αν το κεφάλι του Δαβίδ του Μιχαήλ Αγγέλου βρισκόταν στο Βρετανικό Μουσείο και το σώμα στην Γκαλερί Ουφίτσι;”, επιχειρηματολόγησε.
Ένα από τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούνται συχνά κατά της επιστροφής των Μαρμάρων είναι ότι το Βρετανικό Μουσείο είναι ένα μουσείο ανοιχτό σε όλο τον κόσμο o οποίος μπορεί να θαυμάσει παγκόσμιους θησαυρούς. Αντίθετα, γράφει η δημοσιογράφος, το Μουσείο της Ακρόπολης στρεβλά παρουσιάζεται ως απλώς ένα εθνικό μουσείο, “παρά τα εκατομμύρια των τουριστών που επισκέπτονται κάθε χρόνο την κοιτίδα του δυτικού πολιτισμού”. Αλλά κατά τη γνώμη μου, συνεχίζει η συντάκτρια του άρθρου, το Brexit καθιστά το επιχείρημα αυτό εντελώς περιττό.
Και καταλήγει: “Μπορεί το Βρετανικό Μουσείο πραγματικά να ισχυριστεί ότι είναι ένα μουσείο για όλο τον κόσμο όταν η βρετανική κυβέρνηση απορρίπτει την ελεύθερη διακίνηση ευρωπαίων πολιτών προς τη χώρα στις διαπραγματεύσεις για το Brexit; “Θεωρώ πως όχι. Στείλτε πίσω στην Αθήνα τα Μάρμαρα του Παρθενώνα και θα μπορεί να τα θαυμάζει όποιος πολίτης της ΕΕ επιλέγει να ταξιδεύει στη χώρα, απαλλαγμένος από περιορισμούς”.
ΑΠΕ-ΜΠΕ / The Guardian
