Τα αποτελέσματα στις ευρωεκλογές επιβάλλουν ανάλυση και αναστοχασμό για το παρόν και το μέλλον του δημοκρατικού προοδευτικού χώρου και κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, που παραμένει ισχυρότερη πολιτική δύναμη αυτού. Το μήνυμα των προοδευτικών πολιτών είναι απλό και ηχηρό: «Κάντε κάτι». Το εκλογικό ποσοστό 14,9% υπολείπεται του αρχικού στόχου, που ήταν 17-19%, αλλά είναι αξιοπρεπές ποσοστό βάσει των προηγηθέντων γεγονότων, που τραυμάτισαν το κόμμα, όπως η διάσπαση αλλά και οι ομολογημένες από τον ίδιο τον Στέφανο Κασσελάκη εσφαλμένες επιλογές στην προεκλογική περίοδο. Το 14,9% δεν κλείνει ερμητικά την προοπτική ανόδου της εκλογικής επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, αλλά επιτρέπει συγκρατημένη αισιοδοξία, εφόσον εφεξής υπάρξουν σοβαρότητα, υπευθυνότητα και συλλογικότητα στη δράση και παρουσία του κόμματος συνολικά αλλά και των εκπροσώπων του ατομικά.
Πρωταρχικό καθήκον όλων των μελών του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ αλλά κυρίως του Στέφανου Κασσελάκη και των άλλων καθοδηγητικών οργάνων είναι η αναδιοργάνωση του κομματικού μηχανισμού, η αύξηση των μελών και φίλων, η ενίσχυση της παρουσίας στους μαζικούς χώρους, στα κινήματα, τα συνδικάτα και όπου αλλού δοκιμάζονται πολίτες από αντιλαϊκές πολιτικές της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Ωστόσο για να υπάρχει αποτελεσματική παρέμβαση στις πολιτικές εξελίξεις απαιτείται η συγκρότηση ισχυρού μηχανισμού, που ως πολιορκητικός κριός θα διεισδύει και απλώνει την πολιτική επιρροή του στην κοινωνική πλειοψηφία. Χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ ζωντανό και ισχυρό δεν μπορεί να ευοδωθεί το παλλαϊκό αίτημα για ανασύνθεση της μεγάλης δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης, που θα προσφέρει στους πολίτες σοβαρή εναλλακτική κυβερνητική πρόταση.
Σήμερα η ελληνική δημοκρατία είναι κολοβή, γιατί υπάρχει ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία και κατακερματισμένη σε μικρά και μικρομεσαία κόμματα αντιπολίτευση, με αρνητικές συνέπειες στην ομαλή λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος. Η έλλειψη ισχυρού αντιπολιτευτικού πόλου πρέπει να καλυφθεί τάχιστα για να ισορροπήσει η λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος και να υπάρξει αντίπαλο δέος στις αυθαιρεσίες του ελεγχόμενου από τη Δεξιά κράτους και παρακράτους.
Η ανασυγκρότηση της δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης και της καλούμενης «κεντροαριστεράς» είναι δυσχερές εγχείρημα, απαιτεί επίπονη προσπάθεια και έχει ουκ ολίγες διαδικαστικές δυσχέρειες.
Αφορά πολλούς φορείς και όλους τους προοδευτικούς πολίτες, αλλά δεν μπορεί να ξεκινήσει χωρίς την ενεργή συμμετοχή των βασικών κομμάτων που κινούνται σε πολιτικοϊδεολογικά όμορους χώρους, δηλαδή του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και του ΠΑΣΟΚ.
Για να μην καταντήσει λέξη-καραμέλα ή ανούσιος λόγος πρέπει να χαραχθεί και ακολουθηθεί προσεκτικός βηματισμός με σεβασμό στην αυτοτέλεια των δύο βασικών –αλλά όχι και μοναδικών– παικτών και στόχο τον καθορισμό του περιεχομένου αυτής της πορείας και της καταληκτικής μορφής της πολυπόθητης μεγάλης δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης.
Απαιτείται οδικός χάρτης με συγκεκριμένα βήματα από τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και τους άλλους φορείς. Με άλλες λέξεις, χρειάζεται να προσδιοριστούν τα θεμελιώδη ζητήματα άνευ των οποίων δεν μπορεί να λάβει σάρκα και οστά η ομόθυμη απαίτηση των προοδευτικών πολιτών. Αφού καθοριστούν τα κρίσιμα προβλήματα και προταθεί ο τρόπος αντιμετώπισης αυτών από τα αρμόδια κομματικά όργανα πρέπει να τεθούν σε δημόσια διαβούλευση και να οριστικοποιηθούν τα συμπεράσματα, πάλι στα αρμόδια κομματικά όργανα.
Είναι αδιανόητο να απουσιάζουν από τον διάλογο τα ακόλουθα ενδεικτικά αναφερόμενα θέματα:
α) Τι σημαίνει κοινωνική δικαιοσύνη και ισότητα
β) Ποια κοινωνικοοικονομικά συμφέροντα υπηρετούνται, ποιες κατηγορίες πολιτών εκπροσωπούνται, τι προτείνεται για την ακρίβεια, τα καρτέλ στην αγορά, τον δημόσιο τομέα, το ΕΣΥ, τη δωρεάν δημόσια παιδεία, την ασφάλεια των αδυνάμων έναντι των αυθαιρεσιών του κράτους, της εργοδοσίας και των ισχυρών «ιδιοκτητών» της πατρίδας μας
γ) Πώς αντιμετωπίζονται τα εθνικά ζητήματα, δηλαδή η αυξανόμενη τουρκική απειλή για την εθνική κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα του ελληνισμού, συμπεριλαμβανομένης και της συνεχιζόμενης τουρκικής κατοχής στην Κύπρο, αλλά και η θέση της Ελλάδας στον εξελισσόμενο πολυπολικό κόσμο
δ) Πώς θα προχωρήσει η αλλαγή παραγωγικού μοντέλου με αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της Ελλάδας
ε) Τι πολιτικές θα εφαρμοστούν για το οξύτατο δημογραφικό πρόβλημα, που απειλεί την ύπαρξη του ελληνικού έθνους
στ) Τι διαχείριση των μεταναστευτικών ροών –που εργαλειοποιούνται από την Τουρκία– θα επιλεγεί κ.ο.κ.
Στη συνέχεια πρέπει να κληθούν όλοι οι ενδιαφερόμενοι κομματικοί φορείς και οπωσδήποτε το ΠΑΣΟΚ να λάβουν θέση και να τεθούν δημόσια προ των ευθυνών τους και κατόπιν να αρχίσει διάλογος ώστε να επιτευχθεί συμφωνία για το πολιτικό περιεχόμενο και τα διαδικαστικά βήματα προς υλοποίηση της λαϊκής απαίτησης.
Προφανέστατα μετά τη συνδιαμόρφωση αρχών και θέσεων ακολουθεί συζήτηση για τα πρόσωπα που θα ηγηθούν του φιλόδοξου εγχειρήματος, καθώς και για τον τρόπο επιλογής τους.
Εντέλει η ανασυγκρότηση της μεγάλης δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης πρέπει να γίνει αντικείμενο οργανωμένου διαλόγου καταρχάς στον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, που ως αξιωματική αντιπολίτευση επιφορτίζεται με μεγαλύτερες ευθύνες, αλλά και σε όποιον άλλο κομματικό φορέα επιθυμεί να συμμετάσχει σε αυτό το δύσκολο εγχείρημα. Και αυτό γιατί η δημιουργία της μεγάλης δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης είναι όπως ο έρωτας: δεν επιβάλλεται αλλά κερδίζεται.
*Το άρθρο του Γιάννη Μαντζουράνη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Documento την Κυριακή 7 Ιουλίου
Διαβάστε επίσης:
Ζητάνε πίσω ενισχύσεις €800 εκατ. ευρώ στο ρεύμα – Κοροϊδία Μητσοτάκη στους μικρομεσαίους
Αττική: Αυτές οι παραλίες είναι ακατάλληλες για κολύμπι – Αναλυτικά η λίστα
Μηχανογραφικό 2024: Ξεκινά η υποβολή – Όσα πρέπει να γνωρίζετε
Διακοπές στην Αλβανία: Ανεβαίνουν οι κρατήσεις από Έλληνες – Πόσο κοστίζει ένα τριήμερο
Καιρός: Έρχεται καύσωνας διαρκείας – Πού και για πόσο το θερμόμετρο θα δείχνει 40αρια (LIVE)
ΠΑΣΟΚ: Δελφινομαχίες κάτω από τον πράσινο ήλιο – Οι συγκλίσεις και οι αποκλίσεις των επτά υποψηφίων
